Bir yıllık evliyim. Eşimle aynı iş yerinde çalışıyorduk. O zamanlar evlenmeyi hiç düşünmüyordum. Eşim bana evlenmeyi teklif ettiğinde de çok şaşırdım ve evlenmeyi istemedim. Ama iş arkadaşlarımızdan biri araya girdi ve beni ikna etti. Bu sürede eşimi tanıdım ve gerçekten sevdim. Olayı ailelerimize açtık ve nişanlandık. O zamanlar eşim çok farklıydı, bana vaatlerde bulunuyor, kararlarımı destekliyordu Ona inanmıştım ve tıpkı hayallerimdeki gibi bir evlilik yapacaktım. Ama evlendikten üç ay sonra her şey değişti. Şimdi eşimi tanıyamıyorum... Benimle hiç ilgilenmiyor, bir şey söylesem bağırmaya başlıyor... Artık geri dönemem ama bu evliliğe nasıl katlanacağımı da bilemiyorum. Bana neler tavsiye edersiniz...

Beklentilerinizi ifade edin

Hayallerinizin suya düşmesi ve beklentilerinize ulaşamıyor olmanız sizin için bir çökkünlüğe neden oluyor. Evlenmeden önce eş adayları birbirlerini tanımaya çalışmalı ve evlilikten neler beklediklerini ifade etmelidirler. Ama eş adaylarının bu dönem birbirlerini tam olarak tanımaları mümkün olmayabiliyor da. Yaşadığınız durum gerçekten sizi üzüyor ve bir çıkış noktası arıyorsunuz. Bunun için,uygun bir zamanda eşinizle konuşmayı deneyin. Ona evliliğin üçüncü ayında neden bu kadar değiştiğini sorun ve kendisinden neler beklediğinizi ve bu beklentilerinize ulaşmaya umut ettiğinizi belirtin. Onu eleştirmeyin, sadece yaşadığınız durumun sizde nasıl bir duygu oluşturduğunu ifade edin ve onunla duygularınızı paylaşın. Bununla beraber beklentilerinizi biraz düşürerek, mutluluk arayışınızı biraz da yaptığınız güzel işlere ve iyiliklere kaydırın. Bunun için, çeşitli faaliyetler yapabilir, hayır hasenat işlerine koşabilirsiniz...

Nasıl davranmalıyım?

36 yasında bir bayanım. Dört çocuğum var, en büyük oğlum 17, en kücüğüm ise 6 yaşında... sorunum altı yasındaki oğlumla ilgili...Oğlum son beş altı aydır sürekli para istiyor ve bu konuda gözü hiç doymuyor. Okula bu sene başladı ve haftalık harlığını veriyorum ama o bununla yetinmiyor bizden habersiz babasının ya da ağabeylerinin cebinden para alıyor. Bu durum beni çok üzüyor... Ona bunun yanlıs bir şey olduğunu defalarca kızmadan anlattığım halde yine para almaya devam ediyor. Sizce ne yapmalıyım? Oğlumu bu huyundan nasıl vazgeçirebilirim?

Ş. K

Vurgu yapmayın

Çocuklar belli bir yaşa kadar özel mülküyet kavramını algılayamazlar. Ancak aile üç yaşından itibaren çocuğa kendine ya da başkalarına ait eşyaların ayırdını anlatmalı ve başkalarının eşyalarına izinsiz dokunulmayacağını mizansen bir dille ifade etmelidirler.

Aile içindeki aşırı baskıcı ya da aşırı müsamahalı davranışlar çocuğun bu türden eğilimlere kaymasına neden olabilir. Ayrıca çocuğun aldığı harçlığın ona yetmemesi, istediği şeyleri alamaması da bu türden bir davranışın gelişmesine neden olabilir. Bunun için, çocuğunuza, verdiğiniz harçlığın yetip yetmediğini dikkate alın ve akran grubu içinde geçerli ihtiyaçlarını göz önünde tutacak şekilde harçlığını yeniden gözden geçirin. Ayrıca, çocuğa bu davranışı için baskı yapmayın, hırsızlık kavramını vurgulamayın. Ancak, başkalarının eşyalarının izinsiz alınamayacağını, oyunlarda ya da masallarda ona vermeye çalışın. Bununla beraber, çocuğu konuşturun, onun duygularını aktarmasına fırsat tanıyın ve problemin kaynağına inerek gidermeye çalışın. Bir de aile bireyleri ev içinde birbirlerinin eşyalarını alırken izin istemeli ve çocuğa doğru model olmalıdır.