28 yaşında bir beyim. Açık öğretim fakültesi işletme bölümünü bitirdim. Altı yıldan beri de bir şirkette çalışıyorum. Aslında çok gayret ediyorum, işime çok önem veriyorum ama istediğim sonuca ulaşamıyorum. Gerçekten başarısızım... Bulunduğum bölümde yönetici olmak istiyorum ama olmuyor. İki kere iş kurdum başarılı olamadım ve bıraktım. Abimlerle ortak çalışmaya karar verdim o da olmadı... Kendimi çok başarısız hissediyorum. Çok şeyler yapmak istiyorum ama hiçbir şey yapamıyorum. Kariyerimi iyileştirmek ve başarılı bir yönetici olmak için ne yapabilirim?H. M

Aslında başarılısınız
Başarmanın en önemli kriteleri, hedef belirlemek, gayret göstermek ve programlı bir hayat tarzı benimsemektir. Bunun için, önce hedeflerimizi belirlememiz önemlidir... Bu aşamadan sonra hedefimiz üzerine yoğunlaşmalı ve elimizden gelen çabayı göstermeliyiz. Ancak, verdiğimiz emeğin ve gösterdiğimiz çabanın işe yaraması için, aynı zamanda planlı, programlı olmaya da ihtiyacımız vardır.

Hepimiz belli hedefler peşinde koşarız. Ancak, kimi zaman istesek te beklediğimiz sonucu ulaşamayız. Böyle zamanlarda verdiğimiz emeğe değer vermeli ve bunu Allah'ın takdiri olarak görmeliyiz. Çünkü, bize düşen elimizden gelen gayreti göstermek bu konuda mücadele etmek olmalıdır. Bunun ötesine gücümüz yetmek...

Ancak ifadenizden anladığıma göre, siz üniversite mezunusunuz, iyi bir işiniz var ve çalışıyorsunuz. Yani aslında siz başarılı bir insansınız. Kendinizi niçin başarısız hissettiğinizi anlayamadım. Sanırım siz başarılı olmayı üst düzey yönetici olmakla eşit görüyorsunuz. Eğer yönetici olmak istiyorsanız bunun için gerekli şartları öğrenip mücadelenizi sürdürün. Ama yönetici olmasanız da siz zaten başarılısınız.

Ayrıca, başarıyla ilgili temel inançlarınız üzerine yoğunlaşabilir ve başarıyı en tepede olmak şeklinde tanımlamayıp, bulunduğunuz imkanları en iyi şekilde değerlendirmek olarak düşünebilirsiniz. Bence başarılısınız ve azimlisiniz. Sadece kendinizi takdir etmekten, kendinize değer vermekten kaçınıyorsunuz.

Çok yalnızım
50 yaşında emekli bir memurum. Başarılı bir iş hayatım oldu, her zaman parmakla gösterildim, ödüller aldım... Ama ben hep yalnızdım, kendimle baş başa kaldığımda bunu daha iyi anlıyordum.

Babam çok mükemmeliyetçi bir adamdı beni de öyle yetiştirdi. Ben de onun gibi hiçbir şeyi kolay kolay beğenmem. Kendime çok önem veririm. Bulunduğum toplumda kendimi farklı görürüm ve bu farkımın burada da bilinmesini isterim. Ekonomik bir sorunum yok ama çok yalnızım. Hiç evlenmedim, evlenmeyi de düşünmüyorum. Ama evimde mutlu olmak, istiyorum. Bahçede köpeğim var, kuşlarım var onlarla hoşça vakit geçirmeyi düşünüyorum. Huzuru evimde bulabilmek ve kendimi yalnız hissetmemek için neler yapabilirim? M. K

İnsansız hayat olmaz
Bazen yalnızlığı kendimiz çağırır ve onunla bütünleşmek isteriz. Fazlaca sıkılganlık, güvensizlik ya da kişinin insanları küçümsemesi onları sömürü aracı olarak görmesi, sert ve anlayışsız biri olması da aynı şekilde yalnızlığı tetikleyen unsurlardandır. Çok sıkılgan kimseler çevrelerine açılamadıklarından yalnızlık çektikleri gibi, bencil ve narsist kişiler de çevrelerindeki kişilere rahatsızlık verdiklerinden, onları çıkarlarına alet ettiklerinden yalnızlığa mahkum olurlar.

Her şeyden önce bizler birbirimize ihtiyaçlıyız ve yalnızlığa hiç de uygun bir yapıya sahip değiliz. İnsanlarla bir arada yaşama arzumuz ve ortak bir alanda varoluşumuzu sürdürme mücadelemiz doğduğumuz günden beri sürüyor. Sosyalleşme sürecinde, aileden çevreye açılır ve bulunduğumuz ortama uyum sağlamaya çalışır, arkadaş gruplarına katılır ve insani ilişkilerimizi hayat boyu devam ettiririz.

Size çevrenizdeki sosyal gruplara katılmanızı buradaki çalışmalara dahil olmanızı tavsiye ederim. Ayrıca, insanlara iyilik yapmak onlara değer vermek de bu noktada size fayda sağlayacaktır. Bizler her zaman karşımızdakilerden bir şeyler bekleriz oysa, biz de bir şeyler vererek onları kazanabiliriz. İnsanları eleştiremeyin, onların kusurlarını deşifre etmeyin, hoş görülü olun ve kalıcı dostluklar geliştirin, onlarla sosyal paylaşım içinde olun.