22 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Arkadaşların etkisinde kalıyor ve aşırı marka takıntısına kapılıyorum. Aslında bu bende alışkanlık haline geldi. Giydiğim pantolondan tutun da, ayakkabılara, çantaya kadar her şeyin markalı olmasını istiyorum. Bu durum evde sorun oluyor. Babam beni kompleksli olmakta suçluyor. Onun, bu tavrı beni çok yaralıyor. Bir yanda arkadaşların ilgisi diğer yanda babamın suçlamaları var. Annem ise her zaman ortada kalıyor. Son günlerde babam kavgalarının dozunu biraz daha arttırdı. Onu kırmadan kendimi nasıl ifade edebilirim? C.K.

Güzel ahlak tesirlidir

Gençler kimliğini tanımlamaya çalışırken, kendilerini ifade etme aracı olarak marka takıntısına kapılabiliyorlar ya da beğendikleri kişilerin kullandığı eşyalara ulaşmaya çalışıyorlar. Bu tür durumlar ailelerle gençler arasında çatışmaya neden olabilir. Markalı giyseler tercih ederek arkadaşlarınız arasında kendinizi ayrıcalıklı hissediyor olabilirsiniz. Ancak bu durum zamanla arkadaşlarınız arasında rekabete de yol açabilir. Bu nedenle, saygınlığınızı giysilerinizle değil davranışlarınızla kazanmaya çalışın derim... Unutmayın güzel ahlak her zaman tesirlidir.

İfadenizden anladığıma göre, marka takıntınız ailenizle aranızda çatışmaya neden oluyor. Bu konuda babanızı anlamanızı ve onunla çatışmaya girmeden iletişim kuramaya gayret göstermenizi tavsiye ederim.

Şunu unutmayın ki, giysileriniz markalı olmasa da siz yine değerli bir insansınız. Bu nedenle ihtiyacınız olan değerli olma, onaylanma ve insanlar tarafından beğenilme gereksiniminizi, markalı giysilerle değil, örnek kişiliğinizle ve başarınızla ortaya koymaya çalışın. Bunu yaptığınız takdirde babanızla aranızdaki çatışma ortadan kalkacaktır.
Evlatlık olduğumu öğrendim

20 yaşındayım iki yıl önce evlatlık olduğumu öğrendim. Annemi babamı çok seviyorum ama bu gerçeği bana neden daha önce söylemediklerine anlam veremiyorum. Annemler bana hiçbir şey belli etmediler ve ben zaman zaman niçin tek çocuk olduğumu sorsam da evlatlık olacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Bir gün komşulardan biri ağzından bir şeyler kaçırdı. O günden sonra bende bir şüphe uyandı ve annemi sıkıştırdım en sonunda bana gerçeği itiraf ettiler. Bunun ne kadar acı bir şey olduğunu anlatamam Fatma abla. Bir gün geliyorsunuz ve yıllardır anne baba bildiğiniz kimselerin sizin gerçek anne babanızın olmadığını öğreniyorsun. Günlerce kendime gelemedim. Annem bir psikoloğa götürdü bir süre yardım aldıktan sonra hayata dönebildim. Ama hala olayın etkisindeyim bana neler tavsiye edersiniz?

F. K.

Atlatmışsınız...

Beklemediğimiz olaylar başımıza geldiğinde büyük bir şok ve şaşkınlık yaşarız. Niçin neden sorusunu sorar ve durumu anlamaya, olayı tanımlamaya çalışırız. Ancak geçen zaman içinde, yaşadığımız şok durumunu da, travmayı da atlatır ve olaya uyum sağlarız. Yıllar sonra anne baba bildiğiniz kişilerin gerçek anne baba olmadığını öğrenmek gerçekten zor bir durum. Ama bunda sizin bir suçunuz yok ki! Hayat bu! Kimimiz anne babamızla kimimiz çocuklarımızla kimimiz yoksullukla sınanıyoruz. Senin dünya imtihanın da buymuş... Ancak sizi büyüten anne babanın size değer vermesi ve sizi çocukları gibi büyütmeleri büyük bir imkan... O nedenle yaşadığınız olaya takılmadan ailenizle iyi ilişkiler kurmaya çalışın. Bu dönem yaşadığınız travmayı onlarla paylaşın ve bu konuda onları da anlamaya çalışın. Ayrıca sizi evlatlık olarak veren anne babanızı suçlayarak hayatı kendinize zehir etmeyin. Bundan sonraki hayatınızda ailenizle birlikte daha huzurlu yaşayabilmek için kararlar alın. Rahat olun anladığıma göre olayın şokunu atlatmışsınız, zamanla durumu kabüllenecek ve yaşadığınız stresten kurtulacaksınız.