Ne yapabilirim08 MART 2010
PZT 02:10
[-] Normal [+] Aile HayatTavsiye EtYazdırPaylaş Yorum Yaz18 yaşındaki kızım başkalarının etkisinde kalıyor. Ona göre insanların ne dediği her şeyden daha önemli. Kızıma bu davranışının yanlış olduğunu söylüyorum ama bana inanmıyor ve bu konuda sık sık tartışıyoruz. İnsanların kendisini seyrettiğini sanıyor ve beğenilmediğini düşünüyor. Kendini kabul ettirebilmek için bütün gün kendisiyle ilgileniyor ve insanlardan uzak kalmaya çalışıyor. İnsanların söylediği her şeyden etkileniyor ve evde beni çok yoruyor. Kızımın güçlü, aktif ve kendine güvenen biri olmasını istiyorum, bu konuda tavsiye ve önerilerinizi bekliyorum.

K.A.

Ebeveyn tutumları önemli

Kişi kendini güvensiz ve güçsüz hissettiğinde dış dünyadan uzaklaşır ve günün büyük bir kısmını yalnızlığa çekilerek geçirmek ister. İlişkilerinde kendini yetersiz hisseder ve başkalarının kendisini beğenmeyeceği eleştireceği düşüncesine kapılır. Çekingen kişilerde ebeveynlerin tutumlarını da dikkate almak gerekiyor. Ailenin aşırı baskıcı ya da aşırı ilgisiz olması, çocuğu takdir etmekten kaçınması, sürekli suçlaması ve eleştirmesi bu durumun gelişmesine neden olabilir.

İfadenizden anladığıma göre kızınız çevresindeki insanlar tarafından beğenilmeyeceği endişesiyle yalnızlığa çekiliyor ve buna bağlı olarak çeşitli sorunlar yaşıyorsunuz. Ona yardımcı olabilmek için olumlu taraflarını görmeye çalışın ve onu takdir edin.. İlişkilerinizde yapıcı olun kızınızla pozitif ilişkiler kurmaya çalışın ve ona güçlü taraflarını ifade eden. Problemleri fikir telakkisi yaparak ortaya koyun ve olumlu geribildirimler verin. Ona değerli ve önemli biri olduğunu ifade edin. Ayrıca onu sosyal faaliyetlere teşvik edin ve burada yaşıtlarıyla birlikte vakit geçirmesine yardımcı olun.

Suçlu muyum?
30 yaşında bir bayanım. Doğuştan ortopedik özürlüyüm. Eşimle çalıştığım iş yerinde tanıştım. Bana evlilik teklif etmişti ve o zamanlar ben ona ayağımı sorun yapabileceğini söylemiştim. Ama eşim son derece anlayışlıydı ve "ben seni her şeyinle kabul ediyorum" diyordu. Ama evlendikten sonra çok değişti. Küçük bir şeyde "sen zaten sakat bir kadınsın" diyor ve bana sürekli hakaret ediyor. Eşimin ailesi de oğullarının başlarını yaktıklarını söylüyorlar. Bunlar benim gururumu incitiyor. On yaşında bir oğlum var oğlum için sabretmek istiyorum ama çok zorlanıyorum. Bir çıkmazdayım sizce ne yapabilirim?

Ş. A.

Allah imanımıza bakıyor

Allah bizim bedensel özrümüze bakmıyor ve bunu özür olarak ta belirtmiyor. O bizim amelimize ve imanımıza bakıyor. Bu nedenle bedensel engelinizin bir eksiklik olduğunu düşünmeyin.

Eşinizin evlenmeden önce engelinizi sorun olarak görmeyeceğini söylediğini ancak evlendikten sonra değiştiğini ifade ediyorsunuz. Bunun için eşinizle uygun bir zamanda görüşerek, "evlenmeden önce de, engel durumunuzu ifade ettiğinizi fakat o dönem bunun hiç sorun olmayacağını söylediğini" belirtin ve evliliğinizle ilgili ne düşündüğünü, bu durumu nasıl değerlendirdiğini anlamaya çalışın. Eğer engelli olmanızı gerçekten sorun olarak görüyorsa bunu değiştirme şansınızın olmadığını ifade ederek, bu şartlarda sorunları nasıl aşabileceğinizi görüşün ve ortak bir karara varmaya çalışın.

Hayatta her birimiz farklı imtihanlardan geçiyoruz. Bu dünyada sizin payınıza düşün de buymuş... Bu nedenle sorununuzu kabullenin ve hayattan kopmamaya çalışın.