6. yaşındaki oğlum bütün gün sokakta oynamak istiyor. Malum kalabalık bir şehirde yaşıyoruz ve çocuklarımızı bekleyen çeşitli tehlikeler var. Onu dışarıya çıkardığımda kendim yanında bulunuyorum ama o akşama kadar sokakta kalmak oynamak istiyor evdeki işlerim aksıyor. Evde oyuncakları var, onlarla oynaması için teşvik ediyorum ama o illa da dışarıya çıkmak istiyor. Bir de dışarıda küfürlü sözler öğreniyor eve geldiğinde konuşması değişiyor. Oyun onun için gerekli bunu biliyorum ama bunun sınırı yokmu ya da onu evde oynaması için nasıl ikna edebilirim? İzin vermediğim sürece ona zarar vermiş olur muyum? İ. K.

Anaokuluna verebilirsiniz

l Bu dönem çocuklar vaktin büyük bir kısmını oynayarak geçirirler ve evden ziyade dışarıda hareketli oyunları tercih ederler. Altı yaşında grup oyunları çocuk için önemlidir, çocuk hayatın kurallarını oyun içinde öğrenmekte ve erişkinler dünyasını burada taklit etmektedir. Bu nedenle onu oyunlardan alıkoymayın ama bunun için yakınınızdaki bir anaokuluyla anlaşarak sadece oyun saatlerinde buraya götürüp onun yaşıtlarıyla birlikte oynamasını sağlayın. Apartmanınızda da ona arkadaşlar bulabilir evde aynı ortamı oluşturabilirsiniz.

Çocuk dışarıda oynamak istediğinde uygun ortamı seçtikten sonra ona " şu saate kadar oynayabiliriz ama bundan sonra eve gitmemiz gerekiyor çünkü evde de işlerimiz var.." türünden açıklamalar yapabilirsiniz. Çocuk itiraz etse de belirlediğiniz saatte evinize gidebilir ve çocuğa yaptığımız bütün eylemlerin belli bir saatinin olduğunu ve bu konuda belirlenen çizgilere uymanın gerekliliğini uygun bir dille anlatabilirsiniz. Çocuğun evde oynamak istememesinin nedeni evde arkadaşlarının olmamasıdır. Bunun için ona uygun ortam hazırlayabilir ve dışarıdaki oyunlarla evdeki oyunlar arasında bir denge sağlayabilirsiniz.

Hâlâ alışamadım

Menopoz döneminden sonra ağır depresyon geçirdim. Tedavi gördüm ama yine de yaşlanma korkularından kurtulamadım. Yaşlanıyorum, eskiden elli yaş deyince gözüm korkardı şimdi bende o yaşın içindeyim. Yaşlanmaktan çok korkuyorum, sanki başkalarına muhtaç olacağım gibi geliyor. O yüzden spor yapmaya sağlıklı beslenmeye özen gösteriyorum. Ama akşamları yattığımda elli yaşına geldiğimi düşünüyor ve kendimi çok yaşlı hissediyorum. Gençliğime üzülüyorum, nasıl gelip geçti anlamadım. Vakti zamamında hemşirelik okuyordum son sınıftan bırakmıştım. Keşke bırakmasaydım hem emekli olurdum hem de faydalı şeyler yapmış olurdum. Ama geçti işte şimdiden sonra ne desem boş. Yaşlılık korkularımı nasıl atabilirim bilmiyorum...

K.U.

Her yaşın güzellikleri

Allah hayatımızı o kadar muntazam bir düzen içinde yaratmış ki, her yaşın kendi içinde güzellikleri var. Çocuklukta hayatımızı oyunlar süsler, oyunlarda yaşarız her şeyi. Gençlik yıllarında enerjimizi ideallerimize harcarız. Arkadaşlarla vakit geçirir, kimliğimizi tanımlar ve kendimize idealler belirleriz. Orta yaşta, çocuklar büyümüştür ve artık bilgi ve birikimlerimizi paylaşma insanlara faydalı olma vaktidir. Yaşlılıkta ise kitaplar dolusu tecrübelere sahibizdir. Her tecrübe, yaşanmış her olay, geçen her mevsim bize bir şeyler öğretmiştir. Daha derin ve daha bilge düşünebiliriz ve çocuklarımıza, çevremizdeki insanlara faydalı olabiliriz.

Elli yaş pek de yaşlılık olarak tanımlanmaz. Ancak siz bu saatten sonra yaşlanacağınızı düşünerek korkuyorsunuz. Böyle durumlarda aslında korkumuzun ardında yaşlanıp başkalarına muhtaç olmak ve acı çekmek endişesi vardır. Ama biz geleceği bilemeyiz, o nedenle bilmediğimiz şeyin üzerinde yoğunlaşmayın bu konuda Allah'a sığının ona dua edin...

Size çocuklarınıza ve torunlarınıza vakit ayırmanızı tavsiye ederim. Çevrenizdeki sosyal faaliyetlere katılabilir, insanlara yardımcı olabilirsiniz. Kikap okuyabilir, hatta anılarınızı yazabilirsiniz de... Vaktinizi, hayır hasenat işlerine, ailenize, ilim ve ibadet yapmaya ayırabilir ve faydalı işler yapabilirsiniz. Yaşlılığı korkulacak bir rüya olmaktan çıkarıp insanlara faydalı olabileceğiniz bir dönem olarak düşünebilirsiniz...