3 yaşındaki kızım çok iştahsız hiç yemek yemiyor. Doktora götürüyorum gelişimi gayet iyi diyorlar ama inanın bütün gün aç kalıyor. Kalabalıkta yemek yer diye düşündüm ve evimin yakınındaki bir anaokuluna verdim ama burada da yemiyormuş. Tek sevdiği şey patates kızartması sadece onu yiyor. Ona istediği her şeyi alıyorum, evde rahat oynaması için rahat bir ortam hazırlıyorum ama iştahının kapalı olmasına hiçbir şey yapamıyorum. İçim hiç rahat değil, vicdan azabı çekiyorum bu konuda bana neler tavsiye edersiniz? G.Y.

Seçenek sunun

Doktorlar gelişimin normal olduğunu söyleseler de nedense biz anneler pek ikna olmuyor ve çocuğumuzun zayıf kaldığına dair evhamlar geliştiriyoruz. İfadenizden anladığıma göre yemek konusunda çocuğun üzerine fazla düşüyorsunuz ve bu durum çocuğun yemek konusundaki hassasiyetini arttrıyor. Bu nedenle ona sürekli yemek yemesi konusunda baskı yapmayın ve acaba yeterince doymadı mı türünden düşüncelere kapılarak kendinizi suçlamayın.

Sofrayı çocuğun zevkine uygun hale getirmeye çalışın. Çocuğa seçenekler sunun, mesela sofradaki yemekleri gösterin ve hangisinden ve ne kadar yemek istediğini sorun. Yemeği onun sevdiği tabaklara koyun, yemek esnasında sevdiği konulardan bahsedin... Yemeğini yediğinde onu taktir edin, ödüllendirin. Yemekler konusunda bilgilendirin, yemeklerin faydalarını anlayacağı bir tarzda ona anlatın. Ona yemedin, aç kaldın türünden eleştiriler getirmeyin. Doktorunuz bir sorun olmadığını söylediğine göre çocuk kendine yetecek kadar yiyor, o yüzden ona pek fazla baskı yapmayın.
Çok güvensiz

30 yaşında bir teyzem var. Anneannem yüzünden evlenmedi, şimdi evinde yalnız yaşıyor. Teyzemin kendine güveni yok, kendini dünyanın en beceriksiz insanı olarak görüyor. Yaptığı her şeyi başkalarına soruyor ve başkalarının düşüncelerine göre hareket ediyor. Her gün onun sorduğu sorulara cevap vermekten bıkıyoruz. Sabah başlıyor tüpü değiştirsem mi, komşuda gün varmış gitsem mi, şu hastaneyi tercih etsem mi? Türünden sürekli soruyor ve cevap vermediğimizde de alınıyor. Ona bir psikoloğa gitmesini söyledim alındı, ben de nasıl davranacağımı bilemedim ve ısrar etmedim. Teyzemin değişmesi mümkün müdür? Ya da onu nereye götürebilirim? A.K.

Takdir edin

Bağımlı kişiler, başkalarından bağımsız hareket etmekten kaçınırlar ve kendilerine hiçbir şekilde inanmazlar. Aslında onların bu davranışlarının arkaplanında, ben tek başıma hiçbir iş yapamam, insanlar benden daha becerikli ve güçlü "inancı vardır. Bu kimseler her zaman başkalarına göre hareket ettiklerinden gündelik hayatlarında pek hayır diyemezler ve ezilirler. İnsanların kendilerini nasıl değerlendirecekleri konusunda hassastırlar ve o yüzden şirin gözükmek için ellerinden geleni yaparlar.

Size öncelikle teyzeniz bir soru sorduğunda cevap vermek yerine "Senin bu konuyu halledeceğine, kendin için en doğru kararı verebileceğine inanıyorum" demenizi ve ona kendi kararlarını vermesi için katkı sağlamanızı tavsiye ederim. Ayrıca onunla ilişkilerinizde takdir edin, başarılarını ifade edin, olumla taraflarını görmesini sağlayın. Bağımsız hareket etmesi için onu teşvik edin, bu konuda ona cesaret verin. Ayrıca ona, psikoloğa ya da psikiyatriste gitmenin olumsuz bir şey olmadığını bir sorunumuz olduğunda buraya gidebileceğimizi ifade edin ve bir psikiyatriste yönlendirin.