Eşimle severek evlendik. Ama o işini bırakarak şehir değiştirmek zorunda kaldı. Evliliğimizin sekizinci ayında olmasına rağmen, yanında ben olmaksızın dördüncü defadır memleketine akrabalarını ziyarete gidiyor. Yaptığının hoş olmadığını söylediğimde ise "Akrabalarımı özlüyorum, senin için bu kadar fedakarlığa katlanmışım, sen de benim o kadarcık nazımı çekeceksin" diyerek tepkisel davranıyor. Hac gibi bir ibadet için bile kadının kocası hayattayken ondan ayrı yolculuğa çıkması hoş karşılanmazken onun bu davranışını anlayamıyorum. Eşim aynı zamanda hemşerimdir o yüzden kültürlerimiz aynı. O da dini bilen biridir. Ama bu tavırlarından dolayı, evliliğimizin birinci yılı olmasına rağmen, ayrılsam mı diye düşünmeye başladım. Ama ikimiz de olgun yaşlarda insanlarız ve birbirimizi seviyoruz da. Sorunlarımı çözebilmek için neler yapabilirim? K.M

Ortak ilgi alanları oluşturun
Evliliklerde karşılıklı saygı ve sevgi önemlidir. Ancak bunun için her iki tarafın da üzerine düşen sorumluluklarını yerine getirmeleri gerekir. Ev içinde her birimizin farklı rolleri vardır. Siz bir erkek olarak evin ekonomik sorunlarıyla ilgilenmeli, eşinize ve çocuğunuza karşı sorumluluklarınızı yerine getirmeye gayret etmelisiniz. Eşiniz de aynı şekilde anne olarak ve eş olarak rollerini yerine getirmelidir. Ancak bütün bütün bu süreçler işlerken birbirimize saygı göstermek ve sağlıklı iletişim kurmak zorundayız.

Anladığıma göre eşinizle aranızda bir kopukluk var. Sağlıklı iletişim kuramıyorsunuz ve birbirinizi anlamayamıyorsunuz. Öncelikle bu sorununuzu gidermeye çalışın. Bunun için eşinizle sık sık konuşun, ondan beklentilerinizi ifade edin, sizin rızanız olmadan gitmesinin doğru olmadığını belirtin ve bundan incindiğinizi söyleyin. Ortak ilgi alanlarınızı tespit edin ve birlikte bir şeyler yapmaya çalışın. Mesela sevdiğiniz bir kitabı okuyup kritik yapabilirsiniz, hafta sonu birlikte dışarı çıkabilirsiniz, sohbet ortamları oluşturabilirsiniz. Eşinizle paylaşım içinde olmaya çalışın ve sorununuzu çözmek istediğinizi bu konuda kendisinden de destek beklediğinizi belirtin.

Nasıl başa çıkabiliriz?
45 yaşında bir anneyim. İki oğlumdan birine şizofren teşhisi konuldu. Bu durum aile olarak büyük bir travmaya neden oldu. Baba durumu kabul edemediğinden oğlumuzun rahatsızlığını kimselerin bilmesini istemiyor. Oğlum iki yıllık üniversite okumuştu ve yeni işe başlamıştı. Rahatsızlığı iş hayatını da etkiledi ve şimdi evde. Onunla nasıl iletişim kurabiliriz ya da bu rahatsızlıkla nasıl başaçıkabiliriz? Tavsiyelerinizi bekliyorum. N.L

Doktorunuzun sözünü dinleyin
Bir anne olarak çocuğunuzla ilgili kaygınızı anlayabiliyorum. Anne baba için çocuğun yaşadığı sorunlar oldukça sarsıcıdır. Bu nedenle yaşadığınız sorunların bu şekilde etki etmesi doğal.

Travmalar, kişinin beklemediği bir kaza ya da sarsıcı bir olay karşısında yaşadığı değişimdir. Kişi ilk etapta olayı kabul edemez, büyük bir şaşkınlık ve belirsizlik yaşar. Bu aşamada suçlu arar, ve olaya bir anlam vermeye çalışır. Bir süre sonra olayı kabullenir ve hayatına devam eder.

Size her şeyden önce bunun bir imtihan olduğunu kabul etmenizi ve bu hastalıkla nasıl başaçıkacağınız noktasında gerekli bilgilere ulaşmanızı tavsiye ederim. Şizofren ilaçla kontrol altına alınabilen bir rahatsızlık olduğundan doktorunuzla görüşmeniz ve onun tavsiyelerine uymanız gerekir. Ayrıca çocuğunuzla iletişim kurarak, ona her konuda yardımcı olacağınızı endişe edecek bir durumun olmadığını izah edebilirsiniz. Şizofrenilerin kurduğu dernekler ya da çeşitli çalışmalar var, eşinizle birlikte buradaki çalışmalara katılabilirsiniz. Burada hem bilgi alabilir hem de aynı sorunla mücadele eden kişilerle tanışabilirsiniz.