17 yaşında evlenip eşimle İstanbul'a geldik. O zamanlar eşim bana çok değer verirdi. Evliliğimin ilk yıllarında yaşadığım zorlukları onun desteğiyle atlatmıştım. Köyümü çok seviyordum ve şehre ancak ikinci kızımın doğumundan sonra alışabildim. Buradaki arkadaşlarımın desteğiyle kendimi yetiştirmeye çalıştım. Yirmibeş yaşından sonra liseyi dışarıdan verdim ve evimde çeşitli kitaplar okudum. Şu an otuz beş yaşındayım ve eşim beş yıl önce gittiği Fransa'da bir bayanla evlendi ve bizi bırakıp orada kaldı. Artık beni arayıp sormuyor bile. Bırakın arayıp sormayı çocuklarına para bile göndermiyor. Ona çok güvenmiştim ama bana ihanet etti. Kızlarım babaya çok öfkeliler yüzünü bile görmek istemiyorlar. Ben de her gece ağlayarak uyuyorum, bu ihanet bir türlü aklımdan çıkmıyor. Ne yapsam da unutabilsem ya da hayatımdan silebilsem bilmiyorum... F. K.

Eksik olduğunuzu göstermez

Evlendiğimizde gelecekle ilgili hayaller kurar ve hayata hep olumlu tarafından bakarız. Eşimize güveniriz ve onunla birlikte çıkarız yola. Ama hayatın bütün renkleri beyaz değil, aksine ara renkler de var, siyah da var. Hiç beklemediğimiz zamanlarda kontrol edemeyeceğimiz ya da seyrini kestiremeyeceğimiz olayların içinde de bulabiliriz kendimizi. Bu nedenle gelecekte bizleri nelerin beklediğini hiçbir zaman bilemeyiz.

Eşinizin ihanetiyle iç dünyanızda derin bir sarsıntı yaşadınız ve yaşadığınız olaya bir anlam vermeye çalıştınız. Belki de bu dönem kendinizi suçladınız ya da bir suçlu aradınız. Bütün bunlar yaşadığınız olayı kabullenme sürecinde yaşanması muhtemel durumlardır. Ama size şu kadarını söyleyeyim, hayatta bu tür olaylar her zaman oluyor ve olacaktır da. Bu nedenle kendinizi suçlamayın, bunu kendiniz için bir eksiklik olarak da görmeyin. Olayla ilgili duygularınızı arkadaşlarınızla paylaşarak durumu kabullenmeye çalışın. Bu aşamadan sonra da, kendi hayatınızı yeniden düzenleyin ve yatırımlarınızı kendinize ve çocuklarınıza yapın. Eşinizin, ihaneti sizin hiçbir zaman eksik biri olduğunuzu göstermez, aksine böyle bir olaya sabır gösterdiğiniz için güçlü ve sabırlı birisiniz... Lütfen kendinizi takdir edin.

Akranlarıyla anlaşamıyor
16 yaşında bir kızım var. Tek çocuk olduğu için aile büyüklerinin göz bebeğiydi kızım. Büyük anne ve halalar hepimiz aynı apartmanda oturuyoruz. Kızım bu yıl lise ikinci sınıfa devam edecek. Ama yaşıtlarıyla hiç anlaşamıyor. Yakın arkadaşları ondan on yaş daha büyükler. Acaba kızım yaşına göre biraz fazla mı olgun... Aslında çok zeki bir kızdır, okuduğunu hemen anlar müthiş bir hafızası vardır... Sanırım yaşının üstünde olgun ve zeki... Ama yine de size bir danışmak istedim. Tavsiyelerinizi bekliyorum. H. M.

Akranlarıyla vakit geçirebilir

Gelişim sürecinde, çocuklarımız yaşlarına uygun özellikler taşırlar. Yani, on yaş döneminin farklı, on altı yaş döneminin farklı özellikleri vardır. Bu nedenle çocukların akranlarıyla bir arada olmaları ve onlarla arkadaşlık kurmaları onların sosyalleşme sürecine katkı sağlayacaktır.

İfadenizden anladığıma göre, kızınız vaktin büyük bir kısmını aile büyükleriyle birlikte geçiriyor. Buna bağlı olarak, okulda ya da dış dünyada büyüklerle birlikte vakit geçirmek ve onlarla paylaşım içinde olmak istiyor. Büyüklerimizin hayatımızdaki yeri farklıdır ama akranlarımızla ortak noktalarımız vardır ve onlarla zengin bir paylaşım içinde oluruz. Bu nedenle kızınızın "daha yetenekli ve daha olgun olduğunu düşünerek onu teşvik etmek yerine, yaşıtlarıyla birlikte vakit geçirmesi için destekleyin ve yönlendirin. Bu dönem gençler için açılan sosyal etkinlikler ya da çeşitli kurslar vardır, buralara da göndererek arkadaşlarıyla ortak çalışmalar yapmasını sağlayabilirsiniz. Akrabaları arasında yaşıtları varsa onları bir araya getirebilir ve arkadaşlık kurmaları noktasında teşvik edebilirsiniz.