8 yıllık evli bir bayanım. İki çocuğum var. Kocam benden önce biriyle evlenmiş ondan bir çocuğu olmuş, kadın onu bırakıp gitmiş. Bu kadından bir çocuğu var. Benimle evlenirken çocuğuna annelik yapmamı şart koştu. Kocamı sevdiğim için bu konuda ona söz verdim. Ama, bu çocuğu kendi çocuklarım kadar sevemiyorum. Her hizmetini yapıyorum, sekizinci sınıfa geçti dersleriyle ilgileniyorum ama kalbime müdahale edemiyorum. Bu konuda ne yapabilirim? N. A.

Öfkeniz kime?

Bir insan olarak, mahlukata karşı şefkat beslemek temel sorumluluklarımız arasındadır. Kaldı ki, anneden uzak kalan bir çocuğa şefkat göstermek ve ona yardımcı olmak sizin için bir kazanç olacaktır. Hayatta yaptığımız bazı iyiliklerin sonucunu bu dünyada doğrudan alamayabiliriz ama bizler yaptığımız her iyi şeyin ahiret yurdunda bizlere mükafat olarak geri döneceğine inanırız. Bu anlamda eşinizin çocuğuna ilgi ve desteğinizi sürdürürken, bunun örnek davranış olduğunu ve buradan manevi bir kazanca ulaştığınızı düşünebilirsiniz. Birini sevip sevmeme konusunda kalbimizin seçimi, aklımızın tercihinden farklı olabilir. Fakat burada aslolan, ilişkilerimizde karşı tarafa haksızlık yapmamak ve hakkaniyet ölçülerine riayet etmek olmalıdır. Dolayısıyla, üvey çocuğunuza adil davranmanız, onun haklarına riayet etmeniz, ona saygı göstermeniz ve değer vermeniz sizin için bir sorumluluktur. Eğer bu şekilde davranabilirseniz zamanla çocuğa sevgi de besleyebilirsiniz. Bu tür durumlarda eşler olaya karşı önyargılı olduklarından , kendilerine düşünme fırsatı tanımayabiliyorlar. Yani bazen eşler, "bu çocuk, benim çocuğum değil, üstelik bana eşimin ilk evlendiği kişiyi hatırlatıyor" diyerek çocuğa öfkeyle yaklaşabiliyorlar. Burada lütfen şu soruyu da kendinize sorun. Siz çocuğu niçin sevmiyorsunuz? Bu sizin gerçek düşünceniz mi? Yoksa annesine olan öfkenizi çocuğun üzerinden ortaya koyuyor ve ona karşı mesafeli mi davranıyorsunuz... Buradaki, duygunuzu doğru bir şekilde tanımlamaya ihtiyacınız var diye düşünüyorum. Eğer bu sorununuz kıskançlık duygunuzla alakalı bir durum ise, unutmayın ki, çocuğun bunda hiç suçu yok. Anne babalarının yapıp ettiklerinden çocuklarımız hiçbir şekilde sorumlu değiller. Bu durumda anneye doğrudan bir öfkeniz varsa bunu halledin ve çocuğu kendi çocuklarınızla birlikte kucaklayın, ona şefkat gösterin. Yıllar sonra onun duaları belki de sizin dünya ve ahiret hayatınızı değiştirebilir...

Hata yaptım
Üç yıl önce evli olduğum halde birini sevdim. Nefsime yenik düştüm, adamla birkaç kez görüştüm. Ama vicdanım beni rahat bırakmadı, depresyona girdim. Bu konuda kocamı suçladım. Kocam iyi biri ama çok zayıf beni koruyamıyor, bu adamı güçlü görmüştüm. Beni koruyacak biri gibi gelmişti. Şeytan işte insanı yoldan çıkarıyor... Bunu mahallede dindarlığıyla bildiğimiz bir ablama danıştım. O bana bu kişiyle görüşmemin haram olduğunu anlattı. Zaten biliyordum ama kendimi alamıyordum. Allah razı olsun, bu ablamız bana yardımcı oldu da daha büyük bir hata yapmadım. Adamla o günlerde birkaç kez görüştüm, ondan hoşlandığımı söyledim. Ama bundan pişman oldum ve görüşmemizin haram olduğunu söyledim. Hoşuna gitmedi ama bir daha görüşmek istemiyorum dedim. Şimdi olup biten her şeyden pişmanım, günaha girdim, kocama karşı hata yaptım. Vicdan azabı çekiyorum, çocuklarıma baktığımda utanıyorum, lütfen bana yardımcı olun. Vicdanımı nasıl rahatlatabilirim? F. A.

Her pişmanlık bir dönüştür

Keşke hayatımız, hatalardan uzak beyaz bir kağıt gibi olsaydı. Ama insanız işte, hayatımızın bazı dönemlerinde vicdanımızı rahatsız edecek hatalar yapabiliyoruz. Ama bir mümin olarak aslolan hatadan dönmek ve aynı hatayı tekrar etmemek olmalıdır. Allah'tan o günlerde manevi ablam dediğiniz kişiyle istişare etmeyi akıl etmiş ve yaptığınız hatadan geri dönmüşsünüz. Ancak eğer sizi burada hataya sürükleyen, olumsuz tarafınızı sorgulayıp değiştirmezseniz aynı hataya yeniden düşebilirsiniz. Her şeyden önce hangi sebep sizi böyle bir hataya sürükledi? İfadelerinizde "eşim beni koruyamıyor" diyorsunuz hangi konularda kime karşı koruyamıyor. Anladığıma göre onu biraz zayıf görüyorsunuz. Peki sizin güçlü tanımınız ne? Evli olduğunuz halde sizinle görüşen ve görüşme talebini sürdüren kişi size göre güçlü biri mi? Sizi böyle bir hataya sürükleyen kişiyi nasıl değerlendiriyorsunuz.? Ayrıca niçin güçlü olmak kavramına vurgu yapıyorsunuz? Siz ancak eşiniz eşliğinde mi değerlisiniz? Eşiniz eşliğinde mi güçlüsünüz? Elbette yakınlarımız bize güç verirler ancak sen ihtiyacın olan gücü Yaratıcıya sığınarak kendin tesis edebilirsin. Hepimiz yakınlarımıza ihtiyaç duyarız ama aslında hayatta tek başınayız ve tek başına da güçlü olduğumuzu bilmeliyiz... Vicdanınızın sizi rahatsız etmesi, pişmanlığınızın göstergesidir. Bu nedenle bol bol tövbe edin ve Allah'ın harama yaklaşmayın ayetini dikkate alın... Rabbimiz bizleri rahmetiyle kuşatıyor ve bizlere tövbe edin tövbenizi kabul edeyim diyor bunu unutmayın.