Bugün size çok uzaklara bir pencere aralayacağım. Kıtalar ötesine, Güney Amerika’ya, onun da kuzeyine, Kolombiya’ya… Bizim için ne ifade eder Kolombiya? Türkiyelinin radarına ne kadar takılıyor Kolombiya? Bizde Yemen'dir kahvenin diyarı, okyanus ötesindeyse Kolombiya, bizde Yemen’den gelen kahve kadar Kolombiya’dan gelen kahvenin hatırı var mıdır mesela… Uzak ve anlamsızdır bize oralar. Kim yaşar kim ölür, dertleri nelerdir… oysa oralarda da vardır kırılma hatları, insanların ateşli ateşli birbirleriyle tartıştığı alanları, belki bizdeki konularda değil ama güç mücadelesi… idealleri ve peşinden koşanları… kendilerince Türkleri Kürtleri laikçileri müslümanları… dağa çıkanları, gerillaları…
Bugün size Kolombiyalı bir kadından söz edeceğim. Bir anne, bir siyasetçi, bir tutsak. Adı Ingred Betancourt. Şimdi kırksekiz yaşında Betancourt. Kolombiya onu cumhurbaşkanlığına adaylığını koymasıyla tanıyor. Farc’a karşı verdiği mücadeleyle tanıyor. Farc, ülkenin silahlı illegal örgütü. Dağa çıkanı. Ayak basılmamış ormanına gizleneni. Farc, ülkenin iki major gerilla yapılanmasından biri. Marksist-Leninist ideolojinin temsilcisi olarak, antiemperyalizm adına silaha sarılan bir örgüt. Temelini aynı kıtayı paylaşan, daha güneydeki Bolivya’dan alıyor. Benzer gruplaşmalar ve bunların sonucunda çatışmalar kıta genelinde yaşanıyor. Siyasal instabiliteden beslenen bir yapı Farc da. Kıtanın en eski ve en büyük isyan örgütü. Kimilerine göre altı ila sekiz bin arasında üyesi var Farc’ın. Kendini ‘köylü’ hareketi olarak tanımlıyor, ‘halkın ordusu’ diyor. Ülkenin zengin, ekonomik pastanın kaymağını yiyen kesimlerine karşı ezilenin hakkını savunmak iddiasıyla ortaya çıkan bir yapılanma. Sesini insan kaçırma ve tutsak etme yöntemlerine başvurmasıyla duyuruyor. Gelirini bu kaçırmalara karşılık istediği fidyelerden ve kokain kaçakçılığından sağlıyor. Bugün için aralarından kırk kadar önemli kişinin de olduğu beş yüz kişiyi tutuyor Farc.
Ingred Betancourt da Farc tarafından tutsak edilenlerden birisi. 2002 senesinde adaylık kampanyası sırasında ülkenin tehlikeli addedilen bölgelerinden birinde çalışırken kaçırıldı Betancourt. Tam altı buçuk sene Farc kontrolündeki vahşi ormanlık bir bölgede hapsedildi. Yanında kaçırılanlardan biri de hemcinsi ve yine onun gibi ülkenin cumhurbaşkanlığına aday bir başka kadındı. İki çocuk annesi Betancourt’tan bu süre zarfında çok az haber alabildi ailesi ve sevenleri. Betancourt ve yanındakiler insanlık dışı muamelelere tabi tutuldular bu dönem içerisinde. Grup içinde en çok direnen ve kaçıranların planlarına en fazla köstek olan Betancourt oldu. Teslimiyet onların ekmeğine yağ sürmek olurdu diyor Betancourt bir röportajında. ‘Mesela her birimize bir numara verdiler, isimlerimizin yerine kullanılmak üzere, ben direnmeyi seçtim ve sorduklarında bana verilen numara yerine adımı söyledim, kimileri bunu problem çıkarmak ve kendimizi tehlikeye atmak olarak gördü, oysa biliyordum ki bir defa numaralara indirgenmişseniz sizi öldürmeleri veya işkence etmeleri de kafalarında daha da kolaylaşır’ diyor Ingred Betancourt.
Bugün özgür bir kadın o da. 2008’de onu tutsak edenler tarafından başka bir kampa transfer edildiğini düşündüğü zamanda ülkenin güvenlik güçleri tarafından kurtarılmış. Tutsaklığının sona erdiğine inanmaktaysa hâlâ güçlük çekiyor. Çocuklarım diyor, onların hayatı altı buçuk sene beklemeye kondu, birbirimizin gözlerinin içine bakıyor olsak da hâlâ bazı şeyleri konuşamıyoruz, zamana ihtiyacımız var diye ekliyor.