Fatma hanım, sizin de ifade ettiğiniz gibi aslında her insanın, sorunlarını çözme potansiyeli var. Ama bazen işin içinden çıkamıyor ve birinin yardımına ihtiyaç duyuyoruz. Ben de bir süreden beri sosyal fobi var. İki yıldır bu sorunlarım daha da arttı. Psikiyatristen yardım aldığım dönemde kendimi daha iyi hissediyordum ama şu günlerde yine kötüyüm. Şu an babamın dükkanında çalışıyorum. Otuz yaşındayım artık evlenmek istiyorum. Bunun için, önce, beni rahatsız eden ve insanlardan kaçmama sebep olan korkularımı yenmem gerekiyor. Bu konuda tavsiyelerinizi bekliyorum. N.A

Yardım alabilirsiniz

Fobik durumda kişi, çevresindeki insanlar tarafından izlendiği ve incelemeye tabi tutulduğu endişesine kapılır ve eleştirilme, küçük düşürülme korkusu yaşar. Bu durum aynı zamanda, heyecan, çarpıntı, terleme, korku, titreme, mide rahatsızlığı, göz temasından kaçınma, sıcak basması, yüz kızarması, konsantrasyon eksikliği...gibi belirtiler gösteren bir anksiyete bozukluğudur. Kişi, bu sorunları yaşama endişesine kapıldığı için mümkün olduğu kadar sosyal ortamlara girmekten kaçınır. Bunun yanında, topluluk önünde konuşmaktan, dış dünyaya açılmaktan ve insanlarla bir arada olmaktan uzak durur ve yalnız kalmak ister.

İfadenizden anladığıma göre, uzun zamandan beri bahsettiğimiz belirtileri yaşıyor ve toplum içinde kendinizi rahatsız hissediyorsunuz. Bu tür sorunlarda en etkili yöntem korkularla yüzleşmektir. Size korkularınızın üzerine gitmenizi ve korkularınızla yüzleşmenizi tavsiye ederim. Ayrıca bu konuda daha önce olduğu gibi, yine bir psikiyatriste gidebilir ve yardım alabilirsiniz. Zaten, doktorunuzun yönlendirmesi de büyük oranda korkularınızı tanımanız ve korkularınızla yüzleşmeniz yönünde olacaktır.

Arkadaşlarınız arasında söz alarak konuşmaya ve kendinizi ifade etmeye çalışın. "bana gülecekler, beğenmeyecekler" türünden endişeleriniz olabilir, bu düşüncenizi analiz edin ve korkunuzla yüzleşin. Velev ki birkaç kişi sizi beğenmemiş olsun, ne kaybedersiniz ki, karşımızdaki kişiyi her zaman memnun edemeyiz ya. İnsani ilişkilerimizde ve sosyal hayatımızda önceliğimiz her zaman yaptığımız işin Allah'ın rızasına uygun olup olmadığı olursa korkularımızdan hiç eser kalmaz. Allaha emanet olun.
Hiç aklıma gelmezdi

Fatma abla ben yirmi beş yaşında bir genç kızım. Bir yıl önce babamla köye gitmiştik, burada ıhlamur ağacından düştüm ve ağır yaralandım. İki ameliyat geçirdim ama ne yazık ki yürüme yeteneğimi kaybettim. Bir yıldır yataktayım, tedavilerim devam ediyor ama doktor yürüyeceğime dair umut vermiyor. Yatakta sıkılıyorum, kitap okuyorum televizyon seyrediyorum ama bu beni ikna etmiyor. Daha neler yapabilirim bilmiyorum. Bir gün içinde, bütün hayallerim suya düştü. İnsan ne olacağını bilemiyor, bu hale geleceğim hiç aklıma gelmezdi. Ama imtihandayız işte. Yazılarınızı okuyorum, bana vakti daha iyi geçirebilmem için neler tavsiye edersiniz? M.A

Dua en büyük ilacın olsun

Senin de ifade ettiğin gibi, insan başına nelerin gelebileceğini bilemiyor ve her an bir imtihanla karşılaşabiliyor. Her birimiz farklı imtihanlardan geçiyoruz. İmtihanlara sabırla karşılık verdiğimiz sürece Allah sabrımızı zayi etmeyecektir. Ayrıca yaşanan acılar hayatı daha verimli hale getirebilmemiz açısında da bir uyarı gibidir. Zaman akıp gidiyor ve zamanın içini ne ile doldurursak buna göre değer kazanıyoruz...

Genç yaşta yaşadığınız imtihana sabırla karşılık vermeniz gerçekten takdir edilecek bir davranıştır. Bir anda insanın hayatı nasıl da değişiyor öyle değil mi? Ama başına gelenin bir imtihan olduğunu bilerek hareket etmen ve vaktini en iyi şekilde geçirmeye çalışman sana yaşama sevinci veriyor ve umutlarını yeşertiyor. Burada yapman gereken şey, tedavilerine devam etmen ve imkanların ölçüsünde vaktini iyi değerlendirmen olmalıdır. Bunun için okuduğun kitapları daha sistemli hale getirebilir, İslami ilimlerde kendini yetiştirebilir ve ailenden destek alabilirsin. Ayrıca engellilerin sahip olduğu hakları araştırabilir ve bunlardan faydalanabilirsin. Bir de dua en büyük ilacın olsun. Rahatsızlığın için Allah'tan yardım dile ve ondan umudunu hiçbir zaman kesme.