Bir partiye karşıtlarının gözüyle bakarsanız eleştirecek çok şey bulursunuz. CHP bu açıdan şanssız kuruluşlardan biri. çok partili dönemde halk oyuyla iktidara gelememesi ve gelecek için kimsede böyle bir beklentinin olmaması onun önemsiz gibi görülmesine neden oluyor. Oysa bir ülkenin kaderinde sadece iktidara gelerek etkili olunmaz.

Eleştiriler değişen şartlara uyum göstermemek, eskide kalmak ve halkla bütünleşmemek olarak sıralanabilir. Kimse bunları yapsaydı ne olurdu sorusunu sormaz.

CHP’yi seçkincilikle suçlayanlar Cumhuriyetin kurulduğu yıllarda halkın yüzde sekseninin köylerde yaşadığını, şehirlilerin toplam sayısının üç milyon civarında olduğunu ve böyle bir yapıda seçkinciliğin kaçınılmaz olduğunu gözardı etmemeli. Devrimler bu insanların bir bölümünü etkilemiş, diğerleri değişimi fark bile etmemiştir.

Köylerden şehirlere göç edenler kendi değerlerini de taşımış, birbirinden farklı iki kültür yan yana yaşamaya başlamıştır. Bu sadece kültür farkından ibaret değildi ve yeni şehirliler hem ekonomik hem de toplumsal statü açısından geride duruyordu. Sonuç olarak köylüler ve köyden gelenler CHP karşıtı siyasal oluşumlarda toplandı.

CHP saflarında gemiyi ilk terk edenler burjuvalar oldu. Başlangıçta rejimin en güçlü savunucusu iken ve 27 Mayıstan başlayarak tüm darbeleri destekledikten sonra küreselci akımın peşine takılıp CHP’yi yalnız bıraktılar. Geriye sadece bürokrasi kaldı. Bunlar yönetimdeki mutlak egemenliklerini kaybetmiş, toplumsal statüleri erozyona uğramış, gelir düzeyleri göreceli olarak azalmış insanlardan oluşuyordu. Bu kitle ülkemizde siyasal düzenlemeler yapmak isteyen dış odakların oltasına takılıp darbeler yaptılar ama bu odaklar amaçlarına ulaşır ulaşmaz onların yalnızlıklarıyla baş başa bıraktılar.

Darbeye maruz kalanlar ise arka plandaki proje sahiplerini bir yana bıraktı ve oltadaki balık konumundaki bürokrasiyle çatıştı. Bugün CHP ve yönetiminin olumlu yanı gücünü kaybetmenin hüznünü yaşayan kitlelerin darbe heveslilerinin kucağına düşmesini önlemesidir. İktidarların yeni sahipleri kaybeden bürokrasinin yaralarını sarıp onlara hak ettikleri değeri verecek yerde zaferlerini onlara karşı kazandıkları intibaını verecek biçimde davrandılar. Bir zamanlar kendilerini küçük gördüklerini düşündükleri bürokrasiyi aşağıladılar ve yanlış yaptılar. Bürokrasinin geçmişte yaptığını tekrarlayarak onları önemsiz saydılar. Oysa halktaki yükseliş her ikisini yan yana getirmeliydi ama olmadı.

CHP öksüz kalan bürokrasiyi savunuyor ve onları yeniden uluslararası bir operasyonun aracı olmaktan koruduğu sürece son derece değerli bir hizmeti yerine getiriyor.

İktidarla CHP arasında saygı sınırlarını aşan tartışmaları üzüntüyle izliyorum.

İktidar tevazunun bir değer olduğunu ve bürokrasiyi hasmı değil kardeşi sayması gerektiğini unutmamalı ve sadece para kazanmanın değil bürokratik hizmetlerin de insanların rahat bir hayat sürmesine ve itibarlı olmasına yeteceğini göstermelidir. CHP bir grubun husumet yaratma isteğini engeller ve bürokrasinin gerekliliğini savunursa görevini yapmış olur.