Valla, kimse kusura bakmasın ama bu CHP’den ne köy olur ne kasaba!

Neden mi?

Çok basit! Halktan oy istemek için ya olumluyu temel alan bir kampanya yürütürsünüz ya da olumsuzu arar, bulduğunuzu varsayar, üzerine kat çıkar, kapkara bir pelerin örtersiniz ülkenin üstüne!

CHP, anlaşılan ikinci yolu seçmiş. Yani “Ey millet, beni oylarınızla iktidara taşırsanız, ekonomide şunları yapacağım. Yatırımları arttıracağım. Enflasyon tek haneleri rakamlarda kalacak. Dış politikayla ilgili görüşlerim şudur, girişimlerim şunlar olacaktır. Güvenlik konusundaki tasarılarımı bir bir sıralıyorum...” demeyecek, “Susma, yarın sıra sana gelecek, korku imparatorluğu... Faşizmin kara gölgesi üzerimize çöktü... Yokluk, yoksulluk, işsizlik, havuzlu villada yaşayan yandaşlar, beş yıldızlı otelde düğün yapan ahlaksızlar... Kendine gel kağıttan kaplan... Ergenekon, Balyoz, darbe soruşturmalarına son... JİTEM yoktur; hiçbir zaman da olmamıştır!” diyerek ortak paydayı yokluk, yoksulluk ve korku olarak sunacak. Ve olumsuzluğu peşkeş çekerek, halkı gerçeklerle uzaktan yakından ilgisi olmayan zırvaların koluna takıp gerdeğe sokmanın yolunu arayacak!

Elbette bir siyasi parti olarak CHP, dilediği biçimde seçim kampanyasını yürütebilir. Ama bu kampanya ona bir şey kazandırmayacağı gibi hem kendisininin hem de Türkiye’nin çok şey yitirmesine neden olacaktır. Bu millet aklı başında, salt yıkıcı değil aynı zamanda da yapıcı bir muhalefetin özlemini çekiyor. Gerektiğinde iktidara omuz verecek, gerektiğinde yol gösterecek, somut öneriler getirecek, yanlışını Meclis kürsüsünden açıklayacak bir ana muhalefet partisi hem ülkenin hem de demokrasinin kazancı olacaktır.