40 yaşındayım ve annemle birlikte yaşıyorum. Babam ben altı aylıkken askerde ölmüş. Annem ailenin geleneklerine saygılı biri olduğundan evlenmeyi düşünmemiş. Tabi bütün bunların cezasını da ben çekiyorum. Keşke evlenseymiş, kendine ait bir hayatı olurdu da beni bu kadar sıkmazdı. Annem bu fedakarlığı yapmış ama şimdi de benim hayatıma müdahale ediyor ve beni aşırı kıskanıyor. Bugüne kadar birçok kısmetim çıktı ama hepsine engel oldu, "Ne yapacaksın evlenip de, birlikte yaşarız" diyor. Ama ben evlenip yuva kurmak istiyorum. Gün içinde, dışarı çıkamıyorum, arkadaşıma dahi gidemiyorum. Annem sanki yıllardan beri eve gelmiyormuşum gibi panik yapıyor ve eve gelmemi istiyor ve bir süre de dışarı çıkarmıyor. Kırk yaşına geldim hâlâ kendi kararlarımı kendim veremiyorum. Onu kırmadan bu sorunu nasıl aşabilirim bana neler tavsiye edersiniz? N.K

Yeniden yapılanma sağlanabilir

Annenin genç yaşta yalnız kalması ve ailenin kurallarına uyum sağlayabilmek için büyük çaba sarf etmesi sanırım zorlu bir yürüyüştü. Ancak, biz insanlar hayata bazı ihtiyaçlar çerçevesinde başlıyoruz ve öyle de devam ediyoruz. Bunlar, yemek, içmek, çalışmak, evlenmek, dostluk kurmak... gibi ihtiyaçlardır. Bütün bunlar hayatımızda bazı boşlukları dolduruyor ve dengeyi sağlıyor. Anne ailenin geleneklerine bağlı kalabilmek için, evlenmeyi, çalışmayı, sosyal alanda aktif olmayı düşünmemiş ya da buna cesaret edememiş olabilir. Ancak sanırım bu dönem etrafında birçok insan olmasına rağmen, kendi içinde yoğun yalnızlıklar yaşamış. Anne yaşadığı bu duygusal yalnızlığa karşılık sizden güç alıyor ve sizi kaybetmekten koruyor olabilir. Ne olursa olsun bağımlılık gerçekten yorucu bir durum... Bu sorunu anneyi de incitmeden aşabilmeniz için, annenizi bir psikiyatriste götürmenizi tavsiye ederim. Burada psikoterapi ve gerekli görülürse ilaç desteğiyle, düşüncelerinin yeniden yapılanmanın sağlanacağına ve sorunun aşılacağına inanıyorum.
Gelinimi kırıyorum

Evladım ben 50 yaşında bir kayınvalideyim. Dört oğlum var... Hiçbiri evlenmedi. Ama en küçüğünü ikna ettim ve geçen yıl evlendirdim. Benim kızım olmadığından gelinime çok düşkünüm. Ama onu nedense hep kırıyorum. Aslında kötü niyetli değilim, biraz karışıyorum galiba. Titiz bir bayanım ama ne yazık ki gelinim çok dağınık... Evi dağınık görünce nasihat etmeye başlıyorum o da kızıyor küsüyor. Biraz da israfı seviyor, her şeyi atıyor ve değer vermiyor. Onun iyiliği için anlatıyorum, öğretmeye çalışıyorum ama beni yanlış anlıyor. Bugünlerde aramız yine iyi değil. Bana "Hayatıma karışma, senin yüzünden evimden soğuyorum" dedi. Ben ona ne yaptım ki kızım... Çok kırıldım, büyük sözü dinlemeyen er geç pişman olur. Bana aramızın düzelmesi için neler yapmam konusunda bilgi verirseniz sevinirim. M.D

Müdahale etmeyin

Kayınvalide gelin çatışmalarında, genellikle, kişiler birbirlerini anlamaya çalışmadan olaya kendi pencerelerinden bakıyorlar ve kendi dünyalarından bir değerlendirme ile hareket ediyorlar. Oysa, her iki tarafın da birbirlerini anlamaları ve Allah'ın rızasına uygun davranmaları gerekir... Elbette geçmişten, ya da yaşadığımız çevreden bu konuda öğrendiğimiz bilgiler ve tecrübeler vardır ama biz bunların sadece dinimizle örtüşen kısmını alırız. Gelininizi anlamaya çalışın ve lütfen işlerine müdahale etmeyin. Çatışmayı doğuracak söz ve eylemden uzak kalmaya özen gösterin. Gelininizin, gerçekten inancımızla bağdaşmayacak bir davranışı varsa bunu uygun bir dille ifade edebilirsiniz ama ilişkilerinizi iyileştirdikten sonra. Aranızdaki anlaşmazlığın bitmesi için onu gelin gibi değil, oğlunuzun eşi olarak görünüz ve kendi haklarınızı koruduğunuz gibi onun haklarına da saygı gösteriniz. Geçmişte kayınvalidenizle ilişkilerinizi kendi hayatınıza taşımayın, onunla iletişim kurarken bugünün şartlarını dikkate alın. Eğer Allah'ın istediği şekilde karşılıklı olarak haklarınıza saygılı olur ve bu konuda gerekli ihtimamı gösterebilirseniz sorununuzun kökten iyileşeceğine düşünüyorum.