“İnsan yükü ağır” derler, doğrudur amma esas ağır olan insanların sözüdür. Hani gönüller sultanı Koca Yunus’un bir deyişi vardır der ki;
“Söz ola kese savaşı, söz ola kestire başı, söz ola ağulu (zehirli) aşı bal ile yağ ede.” Kem sözlüler de bilir bu deyişi lakin neden yanaşmazlar acaba “ağulu aşı bal etmeye.”
Dünyadaki gelişmeler üzerine içeride ve dışarıda olup bitenleri daha yakından izlemeye başlayınca gördüm ki, bizde muhalefet tam bir Cehennem ağzıyla konuşuyormuş.
Kendi kendime şu soruları sordum; “Bunların hiç mi ahiret inancı yok” diye.
“Mahşer gününe iman ediyorlarsa, yarın huzuru mahşerde ne diyecekler?” diye.
“Bu dünyanın geçici olduğuna inanıyorlarsa; böylesine büyük bir hırs, kin, öfke ve nefretin sonunda, iyilik ve güzellik adına ne elde edecekler?” diye.
İnsanlık tarihi boyunca yer kürenin neresinde ve ne zaman; “kavganın, şiddetin, baskının ve zulmün” sonunda; “huzur, barış ve kardeşlik” tesis edilmiştir.
Ölçüsü olmayan sözü akıl sahipleri tartmaz. En iyisi yine Erenlerin Sultanı Yunus Emre’nin şu şiirine yol verelim. O anlatsın meramımızı da kimseye yük olmasın sözümüz.
......
Yalancı dünyaya konup göçenler,
Ne söylerler, ne bir haber verirler.

Üzerinde türlü otlar bitenler,
Ne söylerler, ne bir haber verirler.

Kimisinin üstünde biter otlar,
Kiminin başında sıra serviler.

Kimi masum, kimi güzel yiğitler,
Ne söylerler, ne bir haber verirler.

Toprağa gark olmuş nazik tenleri,
Söylemeden kalmış, tatlı dilleri,

Gelin, duadan unutman bunları,
Ne söylerler, ne bir haber verirler.

Yunus der ki, gör takdirin işleri,
Dökülmüştür kirpikleri kaşları.

Başları ucunda hece taşları,
Ne söylerler, ne bir haber verirler.
......
Dün de söyledik. Zalimler de göçtü bu topraklardan mazlumlar da. Peki, hangileri Fatihalarla, dualarla yâd edilmektedir yıllardır ya da yüzyıllardır.
Hangileri milletin gönlünde, yüreğinde, dilinde, edebiyatında, şiirinde, romanında, hikâyesinde, makalesinde, insanlığa yaptığı iyilikler ve hayırlarla anılmaktadır.
Eğer bu kadarı da idrak edilemiyorsa, Yunus’un söylediklerini dağlara taşlara haykırmalı. Belki dağlar taşlar dile gelir de onlardan hicab ederler.
Ne diyelim; “Özü hayırdan uzak olanın sözü şeytana yakındır.”
Abdurrahman DİLİPAK