"İnsanların en hayırlısı(hayrunnas) insanlara faydalı olandır" buyuruyor Efendimiz Aleyhisselam. 85 yıllık bir ömür. Bunun neresinden bakarsanız bakın en az 50 senesi 'hayrunnas' övgüsüne mazhar olmuş bir hayat.

Gümüş Motor'dan tutun son nefesini verdiği saate kadar insanlara faydalı olma cehdiyle geçen dolu dolu bir ömür. Seveni sevmeyeni herkese faydalı olmuş bir ender şahsiyet.

Necmeddin, dinin yıldızı anlamına geliyor. El hakk ismiyle müsemmaydı.

Bir insan olarak ikili ilişkilerinde son derece nazik, beyefendi, kibar ve muhatabıyla kaynaşan ve muhatabını adeta büyüleyen bir özelliğe sahipti. Dostları onun bu yönünü zaten biliyor, önemli olan hasımların bunu itiraf ediyor olmasıdır. En şedid muhalifleri bile onun nezaketine hayrandır.

Bu vasıf Efendimiz Aleyhisselam'ın müminde olması gerektiğini ifade ettiği insani vasıfların başında gelir. "Mümin muhatabıyla ülfet eden ve kendisiyle ülfet edilen kişidir. Ülfet etmeyen ve edilmeyen kişide hayır yoktur" buyuruyor. Onunla bir kez görüşüp de onun nezaketine beyefendiliğine hayran olmayan kimse yoktur.

Yani her şeyden önce kaliteli bir insan. İnsani özellikleriyle, eğitimiyle, kariyeriyle, azmiyle ve gayretiyle kaliteli bir insan. Kalite her zaman ve her yerde kendini hissettirir.

Tabii bana göre onun en bariz özelliği, emsalleri arasında onu farklı kılan en mümeyyiz vasfı ise mümin kişiliğidir. Mümin kişiliğinden kastım dindarlığıdır. Onu hem Türkiye'de hem dünyada farklı kılan en önemli vasfı kaliteli bir insan olmasının yanısıra dindar olmasıdır. Onun topluma yönelik hizmetler sunmaya başladığı dönemde hem akademisyen (profesör) olmak hem de dindar olmak inanılacak bir şey değildir.

1960-1970 yılları arasında milli manevi değerlere bağlı bir siyasi parti kurma çalışmaları yapan siyasetçiler, liderlik edecek mümtaz şahsiyet arıyorlar ve bulamıyorlar. Taa ki onunla karşılaşınca ve onunla tanışıncaya kadar. Süleyman Arif Emre beyin ifadesiyle "Hah işte aranan lider budur" dediği güne kadar. Her yönüyle kaliteli bir insan, akademisyen, konuşunca dinlenen ve etkileyen, gayretli ve en önemlisi de mütedeyyin bir insan.

Bağımsız aday olarak siyasete atıldığından son nefesini verdiği ana kadar "insanlığın saadet ve refahı"na adanmış bir ömür.

Ona muhalefet edenler onun nezaketine, ilim adamlığına, çalışkanlığına değil tek bir özelliğine muhalefet ediyorlardı, mütedeyyin kişiliğine. Ve bu kişiliğinin siyasete yansımalarına.

O, başka ideolojilerin adamı olsaydı kimbilir kaç kez Nobel ödülü alırdı.

O inandığı gibi yaşamaya ve meşru çerçevede inancını hayata hakim kılmaya çalışan bir kişiliğe sahip olduğu için müesses nizam ve yandaşları tarafından sevilmedi. Sevilmemenin ötesinde en tehlikeli düşman ilan edildi. Onlara göre o irticanın başıydı, irtica ise en öncelikli tehdit idi.

Bu menhus algıya rağmen yılmadı usanmadı, yorulmadı dindar kesimi yönetime talip olma yönünde bilinçlendirmeye, eğitmeye ve örgütlemeye devam etti.

Dört kez partisi kapatıldı. O azminden hiçbir şey kaybetmedi ve daha güçlü olarak döndü. Başarısını 54. hükümeti kurarak zirveye taşıdı. Ama müesses nizam tehlikenin başı olarak gördüğü o mümtaz şahsiyetin başbakanlığına ancak altı ay tahammül edebildi. Altıncı aydan sonra müesses nizamla birlikte onun başbakanlığından rahatsız olan sivil kesimin de baskıları sonucu on birinci ayda başbakanlığı ortağına devretmek üzere istifasını sunma zorunda hissetti kendisini. Müthiş bir performans gösteren 54. hükümet iki dönem devam etseydi Türkiye bugün başka bir Türkiye ve dünya başka bir dünyaydı.

Müesses nizam ve yandaşları onu baskılarıyla tahrik etmesine rağmen o meşru çerçeve dışına çıkmadı ve camiasını tehlikeye atacak radikal karar ve davranışlardan korudu. Onun bu ileri görüşlülüğü olmasaydı Türkiye pekâlâ ikinci bir Cezayir olabilirdi. Müesses nizam ve yandaşları bunu anlayamadı.

Türkiye'deki mütedeyyin camiaya siyaset ufkunu açan bugünkü kadroları yetiştiren ve sadece Türkiye'nin değil İslam dünyasının öykünerek takip ettiği Erbakan hocamızı rahmetle yad ediyoruz.

Rabbim rahmetiyle muamele buyursun.