Ben küçük yaşta evlenmiş bir bayanım. Şu an otuz yaşındayım üç kızım var beni hayata onlar bağlıyor. Evliliğimin beşinci yılına kadar kocamdan hiçbir sorunum yoktu. Beşinci yıldan sonra eşim yeni bir işe girdi burada çok değişti. Artık onu tanıyamıyoruz, işten eve geç geliyor, çocuklarıyla hiç ilgilenmiyor, namazlarını geçiriyor. Kızlarım büyüyor ama babalarıyla araları hiç iyi değil. Artık kendimi düşünmüyorum ama kızlarımın babayla ilişkilerinin iyi olmasını istiyorum. Kocamın ilgisizliği yüzünden birbirimizden iyice uzaklaştık, iki yabancı gibi olduk. Bir çözüm bulamıyorum bu benim kaderim diyor kendimi ev işine veriyorum... Tavsiyelerinizi bekliyorum. F. K.

Acaba neler değişti?

Bahsettiğiniz sorunların ortaya çıkmasında, küçük yaşta evlenmenizin ve vaktinden önce büyük bir sorumluluk altına girmiş olmanızın etkisi olabilir. Ancak, evliliğe hazır olarak yuva kuran eşlerde de benzer sorunlar görülebiliyor. Bu nedenle sorunu sadece bu alana bağlamak doğru olmayabilir. Burada kişinin, gerek iş hayatında olsun, gerek sosyal yaşamında olsun insanlarla ilişkilerindeki ölçüleri dikkate alması, yaptıkları ettikleri her şeyden hesap vereceğini bilmesi, eşine ve çocuklarına karşı sorumluluklarının olduğu bilmesi gerekir. Sorunun çözümü bu şekilde mümkün olabilir...

Anladığıma göre, eşiniz yeni işe başladıktan sonra ilişkileriniz bozulmuş. Acaba bu süreçte neler oldu, neden böyle davranmaya başladı? Bunları ancak eşinizle konuşarak öğrenebilirsiniz. Bunun için yapmanız gereken şey kendinizi iletişime kapamak olmamalı aksine onunla konuşmalı ve yeni işiyle birlikte hayatında neyin değiştiğini sormalısınız. Ancak bu tür durumlarda hanımlar biraz agresif olabiliyorlar ve konuşma kısa sürede kavgaya dönüşebiliyor. Bu durumdan kaçınan erkekler de eşlerine açılmaktan kaçınıyorlar. Bu nedenle eşinizle konuşmaktan kaçınmayın, onu yargılamadan hareket edin ve yardımcı olmak istediğinizi söyleyin... Çocuklarınızla birlikte, bu durumdan rahatsız olduğunuzu ve sorunun çözüme ulaşmasını beklediğinizi ifade edin...Eğer her şeye rağmen eşiniz sizinle konuşmayı reddeder ve sorununuz devam ederse bir aile danışmanından yardım alabilirsiniz.
İşimi de sözlümü de kaybettim

Fatma abla ben, yirmi beş yaşında bir gencim. Altı ay önce işimi kaybettim. İşimi çok sevdiğim için, depresyona girdim. Şu an yeni bir iş buldum ama burada hiç mutlu değilim çünkü aklım hep eski işimde. Çok fazla içine kapanık biriyim. Arkadaşlarımla bir aradayken dalıp gidiyorum, artık geleceğe umutla bakamıyorum. İşimi kaybettiğim bu günlerde ayrıldığım sözlümün de evlendiğini duydum. Artık kendime güvenmiyorum, eğer başarılı olsaydım, güçlü olsaydım işimi de sözlümü de kaybetmezdim. Yeniden toparlanabileceğime inanmıyorum, ne yapabilirim? Tavsiyelerinizi bekliyorum. S.T .

Kazanmakla kaybetmek arasındayız

Biliyor musun? Hayat, kazançların ve kayıpların devir daim ettiği bir çizgide yer alıyor... Sevdiğimiz bir yakınımızı kaybederiz ama hemen akabinde aileye yeni bir bebek gelir, işimizden atılırız birkaç ay sonra yeni bir iş buluruz... Bazen kaybederiz, sınavımız iyi geçmez ama bazen de kazanırız... Bizler kazanmayı doğal karşıladığımız gibi kaybetmeyi de doğal bir süreç olarak görebilmeliyiz. Sana da bunu tavsiye ederim. İşini ve sözlünü kaybetmiş olman gerçekten zor bir durum. Ama bu süreçte yaşadığın travmaları atlatabileceğini düşünüyorum. Bunun için, olayı biraz zamana bırak ve şu an yeni işine uyum sağlamaya çalış. Eski iş yerinde yapmak istediğin çalışmaları burada yap ve buradaki arkadaşlarınla iyi ilişkiler kurmaya çalış. Sözlünün seni bırakması senin değersiz biri olduğunu göstermez. Bu olumsuz bir durumdu ve senin başına geldi. Ama emin ol, bütün bu sorunları atlatabilecek güce ve dirence de sahipsin, buna inan...