Ben 39 yaşındayım. Biri on iki diğeri on yaşında iki kızım var. İnançlıyım namazlarımı kılıyorum. Eşimle sorunum yok. Ama her insanda olabileceği gibi size danışacağım bazı sorunlarım var... Birinci sıkıntım; bazen kendimi çok kötü hissediyorum yaşamak çok büyük yük gibi geliyor bana, en basit iş bile gözümde büyüyor. Böyle zamanlarda içimden ölüm duygusu geçiyor (intihar değil). ikinci sıkıntım ise; çok sinirliyim en küçük ses bile sinirlenmeme yetiyor. Hiçbir şekilde sese tahammül edemiyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Allah sizden razı olsun.

Yakınlarımızın desteğine ihtiyacımız var

Hayatınızda her şey doğal seyrinde devam ederken, zaman zaman kendinizi kötü hissediyor ve ölüm duygusu yaşıyorsunuz. Acaba bu süreç yaşadığınız bazı sorunların akabinde mi gelişiyor yoksa hiç sebep yokken mi ortaya çıkıyor? Ya da böyle durumlarda içinizden ne geçiyor? Bu sorun ne zamandan beri devam ediyor? Bütün bunlar sorununuza çözüm ararken bilinmesi gereken durumlardır. Bunları bilmediğim için size neler söyleyebileceğimi kestiremiyorum. Ancak yine de, kendinizi kötü hissettiğinizde, "yaşadığınız sürece iyi şeyler yapabileceğinizi, dünya ve ahiret yurdu için bir şeyler biriktirebileceğinizi bilmenizi ve bunu aktif tutmanızı" tavsiye ederim. Bir de kendinizi kötü hissettiğinizde ve içinizden ölüm duygusu geçtiğinde lütfen bir psikiyatriste başvurun ve bunu ihmal etmeyin. Bazen çok sinirli olmanızın sese karşı hassasiyet geliştirmenizin de bu kapsamda doktorunuz tarafından değerlendirilerek size gerekli olan desteğin sağlanabileceğini düşünüyorum. Doktorunuzun tavsiyelerine ilaveten siz de elinizden geleni yapın ve mümkün olduğunca faydalı işlerle meşgul olmaya ve aile bireylerinizle birlikte vakit geçirmeye çalışın. Unutmayın yakınlarımızın yardım ve desteğinin hayatımızda büyük önemi vardır.
Aşırı alıngan bir yapım var

Ben otuz yaşında bir bayanım. On dört yaşında bir oğlum var. Sıkıntılı bir ailede büyüdüm. Annem çok mükemmeliyetçi bir bayandı, beni hiçbir zaman beğenmedi. Eşimle tanıştığımda ilk defa bir insan bana iyi şeyler söylemişti. Evliliğime vesile olan kişi uzaktan akrabamızdı. Sağ olsun onun sayesinde mutlu bir yuva kurduk. Fatma hanım benim sorunum aşırı alıngan olmam. Eşim iyi biri ama konuşmayı pek sevmediğinden iletişim kuramıyoruz. Bir arkadaşım yüksek sesle konuşsa, biri bana ilgi göstermese hemen alınıyorum. Geçen hafta bir arkadaşıma çaya gitmek istemiştim, "müsait değilim" dedi. İnanın bir hafta üzüldüm, neden kabul etmemişti, beni sevmiyor muydu? Bu bana çok dokundu ve arkadaşla bir daha görüşmemeye karar verdim. Arkadaş ilişkilerimde hep böyleyim. Biraz kırılganım ve kırıldığımda kolay kolay affetmiyorum. Ama bu beni yoruyor, biraz daha rahat olmak istiyorum... M. K.

Gerçekten meşgul olamaz mı?

Mükemmeliyetçi ailelerde büyüyen çocuklar ileride çeşitli sorunlar yaşayabiliyorlar. Ebeveynleri tarafından her zaman en iyi en mükemmel olmaya zorlanan çocuk dış dünyaya açıldığında da mükemmeli yakalayamama endişesi yaşıyor. Hayat boyu her konuda mükemmel olabilirse ancak o takdirde değerli olabileceğine inanan bu kimseler, küçük bir şeyde güven kırılması yaşıyorlar ve nerede hata yaptık diye soruyorlar.

İfadenizden anladığıma göre eşinizle bir sorununuz yok. Ancak siz dışarıda yaşadığınız sorunlardan çok fazla etkileniyor ve küçük bir şeyde alınganlık gösteriyorsunuz. Arkadaşınızın, o gün size müsait olmadığını söylemesini kendi üzerinize aldınız ve değersiz, değer verilmeye layık biri olmadığınızı düşündünüz. Oysa arkadaşınızın hiç de öyle bir niyeti olmayabilir. Gerçekten arkadaşınız o gün meşgul olamaz mı? Olaya biraz da bu tarafından bakabilirsiniz. Velev ki, arkadaşınız sizi başından savmak için böyle bir cevap vermiş olsun, siz ona bir haksızlık yapmadığınıza inanıyorsanız bunu neden bu kadar büyütüyorsunuz? Size olayları üzerinize almak yerine, analiz yapmanızı ve olaylara olumlu tarafından bakmanızı tavsiye ederiz.

Selam ve dua ile...