Kapattığımda yalnız kalıyorum

l Fatma abla ben 16 yaşında bir öğrenciyim. Bu yıl lise ikinci sınıfta okuyorum. Ben arkadaş edinmekte çok zorlanıyorum. O yüzden internet ve cep telefonuyla daha çok meşgul oluyorum. Arkadaşlarıma yaklaşmak istiyorum ama onlar beni çok kırıyorlar. Bir de onların hoşlandıkları şeylerden ben hoşlanmıyorum. Boş boş şeylerle meşgul oluyorlar o yüzden onlardan soğuyorum. Eve geldiğimde interneti açıyorum kendimi biraz iyi hissediyorum ama kapattığımda yine yalnız kalıyorum. Bir de internet bana bağımlılık yaptı, açmadan duramıyorum. O yüzden bu dönem derslerim biraz düştü. Tavsiyelerinizi bekliyorum.

M. M.

Yavaş yavaş azaltabilirsin

l Son yıllarda internet ve cep telefonlarının gençlere verdiği zararlar uzmanların araştırma konuları arasındaki yerini almıştır. Senin de ifade ettiğin gibi, vaktinin büyük bir kısmını internet başında geçiren gençler, arkadaşlarıyla sosyal ortamlarda bulunmaktan, sosyal aktivitelere katılmaktan ve aileleriyle ortak paylaşım içinde olmaktan uzak kalıyorlar. Bunun yerine gençler, internette tanıştıkları kişilerde çetleşiyorlar ve burada sanal arkadaşlıklar kuruyorlar. Ancak bu hiçbir zaman yüzyüze görüştüğümüz arkadaşlarımızın dostlarımızın yerini tutmaz. Burada tek taraflı iletişim kurmaktasınızdır, bilgisayarı kapattığınızda da yalnızlığa mahkum olursunuz. Sana, arkadaş seçiminde daha töleranslı olmanı tavsiye ederim. Onların bazı hatalarını hoş görebilirsin ya da onları uygun bir dille uyarabilirsin. Arkadaşlarının büyük bir kısmı senin hoşlanmadığın etkinliklere katılıyor olabilirler ve onlara katılmayabilirsin ama hiç olmazsa bir tane yakın arkadaşın olabilir ve onunla vakit geçirebilirsin. Bunun için öncelikle internetle kurduğun bağı yavaş yavaş azaltabilir ve sorununu ortadan kaldırabilirsin.

Bu söz beni çok yaralıyor

l Fatma abla ben 17 yaşında bir öğrenciyim. Seni bir seminerinde dinlemiştim, bu maili yazmaya da o zaman karar verdim. Ben küçüklüğümden beri içine kapanık biriyim. Bunda biraz da annemin çok fazla eleştirmelerinin etkileri var. Annemin iki sözünden biri senden adam olmaz sözüdür. Bu söz beni çok yaralıyor. Annem sadece erkek kardeşimi seviyor ve ona güveniyor. Onun hatalarını görmezden geliyor benimkini büyütüyor. Bu yıl iki tane zayıf aldım, annemin beni anlatmadığı arkadaşı kalmadı. Onun küçük bir şeyde senden adam olmaz demesi beni çok üzüyor. Çok çalışıp annemi mahcup etmek istiyorum.

S. E.

Senden büyük adam olur

l Bizler hayata zengin bir potansiyelle başlıyoruz. Ama ebeveynlerimizin ve çevremizdeki insanların olumsuz yönlendirmeleriyle güvenimizi yitirebiliyoruz. Ne kadar direnmeye çalışsak da, büyüklerimizin "senden bir şey olmaz" sözlerine bir zaman sonra biz de inanmaya başlıyoruz. Özgüvenimiz kırılıyor... Özgüven kendimizle ilgili ne hissettiğimizi ne düşündüğümüzü tanımlar. Büyüklerimizin tutumuyla şekillenen güven duygumuz zedelendiğinde, kendimize olan inancımızı kaybederiz ve sorunlarımızı çözme becerisi geliştiremeyiz. Bu tür durumlarda başkalarına bağımlı kalırız, kaygılı ve depresif olabiliriz. Burada sana öncelikle kendine olan inancını yeniden kazanmanı tavsiye ederim. Yani, kırılan ümitlerini, yıkılan hayallerini, güven duygunu yeniden yapılandırarak yeni bir bakış açısıyla hayatına devam edebilirsin. Bunun için biraz takdir, biraz başarı biraz da kendine inanmaya ihtiyacın var. Eğer bunlardan hiç birini tedarik edemezsen, içinde potansiyel olarak, sorunu çözecek ve kendine yetecek kadar takdir ve onay üretecek istidatlarının olduğunu bilmeni isterim. Son olarak sana şunu da itiraf edelim "senden büyük adam olur"