Türk basını, bir yandan insan hakları, toplumsal ve bireysel özgürlükler dendi mi, mangalda kül bırakmaz, öte yandan da yapılan her darbeden sonra, halkın oylarıyla seçilenleri kapıya koyan üniformalı memurları alkış yağmuruna tutar, yere göğe sığdıramaz:

- (27 Mayıs 1960 darbesi için) Kardeş kavgasına mani olmak üzere kahraman Türk ordusu bütün memlekette 27 Mayıs günü sabaha karşı idareyi ele aldı... Girişilmiş olan bu teşebbüs hiçbir şahsa ve zümreye karşı değildir.

(Cumhuriyet, 27 Mayıs 1960)

- (27 Mayıs 1960 darbesi için) Türk Silahlı Kuvvetleri; şanlı kuvvet, şerefli kuvvet, tarih boyunca iç ve dış düşmana karşı vatanı ve milli birliği korumuş olan asil kuvvet. Bu harekat Türk Milleti’nin iradesinin tecellisidir! TSK da Türk Milleti’nin kendisidir, en uygun zamanda en mükemmel şekilde Atatürk’ün vasiyetini yerine getirmiştir.

(Tercüman, 28 Mayıs 1960)

- (12 Eylül 1980 darbesi için) Özellikle son dönemde izlenen partizan ve sorumsuz politika, ülkeyi gerçekten ciddi tehlikelerle karşı karşıya getirmiş ve müdahale zorunlu bir hal almıştır.

(Milliyet 19 Eylül 1980)

Bunlar birkaç örnek sadece. Gazetenin sayfaları yetmez tümünü sıralamaya! Peki neden basın hep topuk vurmuştur darbecilerin karşısında?

Çünkü medya dışındaki işlerini yürütebilmek adına, Türkiye’de hep güç odağı olmuş TSK ile ilişkilerini korumak ve güçlendirmek, gerçek anlamda gazetecilik yapmaktan, demokrasiyi savunmaktan daha önemlidir, kimileri için!

TSK ve onun oluşturduğu askeri bürokrasinin medyayı en çok etkisi altına aldığı dönemlerden biri de 28 Şubat sürecidir tabi. TSK, Cumhuriyetin, Refah Partisi’nin oluşturduğu koalisyonca “tehdit edildiği” gerekçesiyle, durumdan vazife çıkarmış, buna gene aynı tayfa alkış tutmuştur!

Neyse, bu konuların ayrıntılarına girmek istiyorsanız, Nuraydın Arıkan’ın “28 Şubat Sürecinde Medya” adlı kitabını alın mutlaka ve satır satır okuyun.