l Fatma abla, öncelikle seninle yüz yüze de konuşmak istediğimi söylemek isterim. Milli Gazete'nin okuyucularındanım ve seni de gazetemiz vesilesiyle tanıyor ve yorumlarını takip ediyorum. Ablam çocukluğumdan bu yana benimle beraber büyüyen bazı korku ve endişelerim var. Önce Rabbim diyorum fakat, bir danışmana da ihtiyacım var. Sıkılsam, üzülsem, sevinsem halimi kimse bilmiyor. Kapalı bir kutu gibiyim, yaşadıklarımı içime atıyorum. Aslında çok çalışkan, azimli ve tevekkül sahiyim. Çocukluktan bu yana beni korkutan belki de basit bir aşılamamazlık var içimde. Bu konuda tavsiyelerinizi bekliyorum.

E. A.

Biraz kendimiz için biraz başkaları için yaşarız

l Bizi hayata bağlayan ve yaşama sevinci veren bazı şeyler vardır ki onlar olmadan yaşayamayız. Yaptığımız işler, ailemiz, sevdiklerimiz, arkadaşlarımız, yaşadığımız toprak parçası, inandığımız değerler bizim için önemlidir. Çünkü bizler hayata bu değerlerle birlikte bağlanırız ve yaşama sevinci elde ederiz. Ancak bu bağlanma süreci sağlıklı bir şekilde gerçekleşmediğinde ya da bir kopukluk olduğunda kendimizi boşlukta hissederiz. Mesela, arkadaşımızla, ailemizle çevremizdeki insanlarla ilişkilerimizde mutlu olur ve kendimizi iyi hissederiz. Ancak bunlardan birinden yoksun kaldığımızda kendimizi kötü hissederiz, varoluşsal gerçeğimizi sorgular, iç dünyamızda yoğun bir boşluğa düşeriz. Çünkü her birimiz biraz kendimiz için biraz başkaları için yaşarız. Onların mutluluğuna katkı sağlarız onlar da bize katkı sağlar. İfadenizden anladığıma göre, çevrenizde size güç verecek ve destek sağlayacak yakınlarınızdan ve arkadaşlarınızdan uzaksınız. Biraz yalnızlık çekiyorsunuz. Her şeyi içinizde yaşıyorsunuz. Bu bir noktaya kadar doğal kabul edilebilir. Ama bir noktadan sonra her birimiz bir paylaşım içinde olmak isteriz. Bu nedenle size sosyal çevrenizi genişletmenizi, sorunlarınızı arkadaşlarınızla paylaşmanızı ve kendinize hedefler belirmenizi tavsiye ederiz. Bu süreci atlatıncaya kadar bir psikiyatristten yardım almanız da size destek sağlayacaktır.

Dikkatim dağılıyor

l Fatma hanım, adım Ahmet Said Fazıl. ben 17 yaşında bir gencim. Namaz kılarken en ufak bir gürültü duyduğumda hemen bütün dikkatim dağılıyor. Karıştırıyorum ayetleri. Ve hiçbir şey düşünemez oluyorum. Normal hayatımda da verdiğim kararları düşünmeden veriyorum yani bende ne var anlamadım, düşünemiyorum işte. Kafam bir şey kaldırmıyor. Cevabınız için Allah sizden razı olsun diyorum.

Geçici olduğunu düşünüyorum

l Gürültüye karşı hassasiyetiniz her zaman var mıydı yoksa bir süreden beri devam devam eden bir durum mu? Ya da sorun psikolojik kökenli mi yoksa fizloyojik mi? Bütün bunları anlayabilmek için bir nöroloğa gidebilir ve bu sorununuzu doktorunuza ifade edebilirsiniz. "Normal hayatımda da, verdiğim kararları düşünmeden veriyorum" demişsiniz. Bu konuda sorununuzu görüyor olmanız ve kendinizi değiştirmek istemeniz çözüme götüren yolları açacaktır. Öncelikle karar vermeniz gereken bir durum olduğunda, kendinize bir süre belirleyin ve bu süre içinde olayı bütün ayrıntılarıyla yeniden değerlendirin ve güvendiğiniz kişilerle istişare edin. Düşüncelerinizdeki dağınıklığın bir kısmı içinde bulunduğunuz yaş dönemiyle ilgili de olabilir. Ergenlik döneminde gençlerin zihni dağınıktır ve kararlarını vermekte güçlük çekerler. Kim olduklarını, nerede ne yapacaklarını anlamaya çalışırlar. Bu süreçte kendinize anlaşabileceğiniz arkadaşlar seçin, sosyal aktivitelere katılın ve mümkün olduğunca kitap okumaya çalışın. Yaşadığın sürecin geçici olduğunu düşünüyorum eğer devam ederse bize yeniden bildirebilirsiniz.