Ulusalcılık... Ergenekon... çeteler... Derin Devlet krizi ilk çıktığı zaman herkes pür dikkat kesilmişti. Herkes bunlardan bahsediyordu. Aradan aylar geçti ve bir tavsama başladı. Şu anda azıcık Ergenekon var, ulusalcılık var, çeteler, derin devlet var ama eski merak, heyecan, hassasiyet, dikkat kalmadı.

Şu anda on milyonlarca vatandaş için en önemli konu futbol.

Büyük medya, krizi unutturmak için, dikkatleri başka konular üzerine çekti.

Vücudunda sigara söndürülen, kaba etlerine kızgın ütü bastırılan ve tecavüze uğrayan sekiz yaşındaki zavallı çocukcağız... Bu kadarı da olmaz!

Hem Ergenekon’dan, ulusalcılıktan, çetelerden, derin devletten daha önemli nice başka krizimiz var:

Baksanıza!.. Hikaye ödülünü kazanan genç kız baş örtülüymüş törene başı kapalı olarak gelmiş, ödülünü alırken sahneye başını açarak çıkmış...

Filan okulda 3-5 öğrenci bodrumdaki küçük bir odada namaz kılıyormuş. İş bununla da bitmiyor... Bir keresinde okulun din dersi öğretmeni imam, çocuklar cemaat olmuş; öylece namaz kılmışlar. Dehşet ki dehşet...

Büyük medya halkı avucunun içine almış, kedinin fareyle oynaması gibi oynuyor.

öyle “çok akıllı”, çokbilmiş zamane sofuları ile karşılaşıyorum ki, uykusuzluktan gözlerinin etrafı şişmiş, yorgunluktan suratları çarşamba pazarı gibi, şöyle konuşuyorlar: “Dün gece saat üç buçuğa kadar ‘düşüncelerin tokuşturulması ve tepiştirilmesi’ açık oturumunu seyrettim, hem uykusuz kaldım, hem de dinimize ve mukaddesatımıza yapılan saldırılar beni kahretti. İşte bu yüzden taş taşımış gibi yorgunum, dayak yemiş gibi perişanım...

A musibet, seyretme!..

Eskiden eczahanelerde renkli camlı iki dolap olurdu. Yeşil camlının üzerinde “az zehirli” kırmızı renklide “çok zehirli” yazardı. Zamanımızda televizyon cihazlarının üzerine “çok zehirli” levhasını koymak gerekir. Niçin?

1. Televizyon, çok yakından seyredenlerin sağlığına zarar verir. Radyasyonlar, elektromanyetik alan, bir sürü fiziki zarar.

2. Televizyon yayınları genelde İslâm dininin ahlâk ölçüleriyle uyuşmaz ve bağdaşmaz. İçkiler, fışkılar, şehvet/seks, kumar, zina, fuhuş, her çeşit günah...

3. Sabataycıların kanallarında İslâm dinine doğrudan doğruya veya dolaylı olarak çirkin saldırılar yapılır. Bir takım beyinsizler bunları merakla seyreder, bazen geç vakitlere kadar uzayan Nemrudî programlar onları uykusuz bırakır.

4. Sekse, erkekliğe dişiliğe, şehvete çok önem veren (reyting meselesi...) televizyonlar yüzünden çocuklar normal yaşın altında buluğa ermektedir.

5. Televizyonda hiçbir günah olmasa, sadece insanın vaktini israf ettiği için yine de dinî bakımdan mahzurludur.

Maalesef televizyonlar halkımızın beynini yıkıyor.

Sahte, yapay gündemleri var.

Türkiye’nin en büyük meselesi, Türkçe’nin acınacak bir duruma düşmüş olmasıdır. Bu konuyu işleyen, gündeme getiren var mı TV’lerimizde?

Bir iş adamı üç kadın almış, bizim medyamız adamı tefe koymuş, verip veriştiriyorlar. Neymiş, çok eşlilik ahlâksızlıkmış. Peki, hiç nikâh yapmadan birkaç kadınla yaşayan kimsenin durumu nedir? Bunu hiç gündeme getirmezler.

Bundan uzunca yıllar önce Müslüman kesimde bir faaliyet, bir patırtı gürültü, bir hengâme vardı ki sormayın... İslâmî TV kanalları kurulacak, dinimize ve halkımıza hizmet edilecek... Salonlarda toplanıldı, evlerde bir araya gelindi, acıklı konuşmalar yapıldı. Bilhassa dindar kadınlara hitap edildi; “Muhterem hanımlar, değerli bacılarımız! Para verin, yüzüklerinizi bileziklerinizi verin, İslâmiyet’e hizmet edecek TV’lerin kurulmasına yardımcı olun...” Ortaya çarşaflar serildi, içlerine paralar, mücevherler atıldı. Sonra çarşaflar dört tarafından toplanıp bohçalandı. Böylece İslâmî medyaya sermaye temin edildi. Sonra bir de baktık ki dine hizmet etmek maksadıyla kurulmuş bazı TVlerin, ötekilerden hiçbir farkı yok. çalgılar, çengiler, vur patlasın çal oynasın, çalsın sazlar oynasın kızlar... Kadın erkek, kız oğlan karışık, laubali meclisler... İslâm dininin kesinlikle (tekrar ediyorum kesinlikle) yasaklamış, haram kılmış olduğu iyş u nuş âlemleri... Yalanlar dolanlar... İncir çekirdeğini doldurmaz fikrî çatışmalar... Neymiş efendim, bizim İslâmcılar TV kurmuşlar. çarşaflar içinde toplanan bilezikler, yüzükler, banknotlar uçtular gittiler. Geride kalanlar birer bardak Hamidiye suyu içsinler.

Yahu, şu memlekette on iki kişilik bir “Bilgeler Danışma Meclisi” kurulsa; bu muhteremler her şeyden önce Türkiye’nin 25 maddelik gerçek gündemini belirtip yayınlasa çok iyi ve çok isabetli olmaz mı? 72 milyonluk bu ülke on iki bilge kişi çıkartamıyor mu bağrından?

Vardır da onlara kimse itibar etmez. Böyle bir toplum bilge milge tanımaz. Şimdi, itibar sahibi olanlar şarkıcılar, türkücüler, futbolcular, hanendeler, sazendeler, hokkabazlar, palyaçolar...

Yazımın başında ulusalcılık, Ergenekon, derin devlet, çeteler meteler tavsadı demiştim. Biz onları unuttuk ama onlar fırsat bekliyorlar. Ellerine imkan geçerse seyreyleyin siz gümbürtüyü.