Ben 35 yaşında bir bayanım. On yıllık evliyim iki yıldır eşimle şiddetli geçimsizlik yaşıyoruz. Bu yıl sorunlarımız iyice arttı, artık kaldıramaz hale geldim. Annemlerle konuyu istişare ettik onlar ayrılmamı istiyorlar. Ben de artık daha fazla kaldırabileceğimi sanmıyorum. İki kızım da anne artık boşan da bu kavgalar bitsin diyorlar. Ama ben bağımlı bir yapıya sahibim. Bunu gittiğim psikolog da söylemişti. Bağlandığım insanlardan kopamıyorum. Ayrılmak benim için iyi olacak ama bir türlü bunu yapamıyorum. Desteğinize ihtiyacım var. F. E.
Sorumluluk alın

Bağımlı kişilerin en büyük sorunları hayatlarıyla ilgili kararlarını vermekten kaçınmaları ve bağımsız hareket edememeleridir. Bu durumdan kurtulmanın en etkili yolu, kişinin sorumluluk almayı ve kendisiyle ilgili kararlarını vermeyi öğrenmesiyle mümkün olur. Bunun için, bir psikoloğa ya da psikiyatriste giderek yardım alabilirsiniz. Fakat bu süreçte kendi gayretlerinizle de sorunu ortadan kaldırmaya çalışın. Eşinizden ayrılmaya karar verirken olayı sakin bir ortamda yeniden değerlendirin ve bunun size ne kazandıracağı ne kaybettireceği üzerinde düşünün. Bizler çevremizdeki insanlara ihtiyaç duyarız ancak onlardan ayrı bir varlığız. Dolayısıyla kendimizle ilgili kararlarımızda istişare ederiz ama kazanç ve zarar ekseninden bakarak olayı kendi irademizle değerlendiririz. Bunun için hayatınızla ilgili kararınızı kendiniz verin. Sorununuzla ilgili çözüm beklentilerinizde, en büyük desteğin yine kendinizden gelebileceğini göreceksiniz. Bu konuda kendinize güvenin, elinizde olmayan nedenlere bağlı olarak eşinizden ayrılsanız da, ayakta kalabileceğinize ve kararlarınızı verebileceğinize inanın...
Değişeceğine inanmıyorum

8 yıllık evliyim hâlâ eşimi tanıyamıyorum. Ben istiyorum ki, işten geldiğinde ortak bir konu bulalım konuşalım, sohbet edelim. Ama o bunu çok gereksiz görüyor. Gazetesini alıyor okuyor sonra da yatıyor. Beni hiç anlamıyor. Kocam beni anlasaydı, bana yardımcı olsaydı, sevgisini gösterseydi ben hiç yıpranmazdım. Ama olmadı, kendimi yalnız hissediyorum. Artık bu saatten sonra değişeceğine de inanamıyorum. Arkadaşlarımın aile hayatına çok özeniyorum. Ben çok şey istemiyorum ama keşke sadece beni anlayabilseydi... M. E.
Kişisel farklılıklara saygı göstermeliyiz

Kadınlar yapıları gereği, konuşmaktan ve eşleriyle bir şeyler paylaşmaktan hoşnut olurlar. Erkekler ise, buna kadınlar kadar ihtiyaç duymazlar onlar daha ziyade çözüm odaklı düşünürler ve bir sorun varsa bunun çözümü üzerine yoğunlaşırlar. Bu konuda eşinizin size karşı kötü bir niyetinin olduğunu düşünmüyorum. Ama siz yaşadığınız süreçte beklentilerinize ulaşamadığınız için sorun yaşıyor bunu ifade etmekten de kaçınıyorsunuz. Çünkü eşinizin kendinizi anlamadığını düşünüyorsunuz. Oysa sorunun çözümüne ulaşmak için iletişim kurmak şart. İletişimin ilk şartı da bireylerin birbirlerinden neler beklediklerini ifade etmeleri ve karşılıklı anlayış içinde olmalarıdır. Bu konuda kararlı olun ve onunla konuşmak için eşinizin müsait olduğu vakitleri tercih edin. Mümkünse hafta sonları ortak kararlar almaya çalışın ve birlikte vakit geçirmeye çalışın. "Eşinizin kendinizi hiç anlamadığını ifade ediyorsunuz. Hangi konularda anlayamadığına inanıyorsunuz ya da sizin hangi konularda anlaşılmaya ihtiyacınız var? Yani, sanırım ortak paylaşım ortamı oluşturmak istiyorsunuz fakat siz buna ihtiyaç duyarken eşiniz ihtiyaç duymuyor dolayısıyla sizi anlayamıyor olabilir. Bunun için, çocuklarınızla birlikte bu paylaşım ortamını oluşturabilir ve babayı da buna dahil edebilirsiniz. Arkadaşlarınızın aile hayatına özendiğinizi ifade ediyorsunuz. Bu konuda her ailenin kendi içinde değerlendirilmesi gerektiğini unutmayın ve aile ortamınızı başkalarıyla mukayese etmeyin. Siz kendinize has özellikler taşıyan bir ailesiniz ve bu çatı altında birbirinizi anlayabilirsiniz.