Yazının başlığı da bir telkin değildir zaten. Sadece duygularımı, düşüncelerimi, gördüklerimi ve yaşadıklarımı paylaşma isteğidir.
Somali topraklarına yani kuzeyine ayak basar basmaz, bizi karşılayan Somalili yetkililer, pasaportumuzu gördüklerinde ellerine almaktan imtina ettiler ve dediler ki;
“Biz Osmanlı torunlarının pasaportunu elimize alıp, onlara vize vermeye utanırız. Pasaportunuz sizde kalsın, alın kaşeyi siz vurun.”
............
İşte bu Somalililer, batı dünyasının tüm insanlıktan gizlediği bir toplumdur.
Ülkenin karışık olması, halkın açlığa, susuzluğa mahkûm edilmesi, Afrika’nın tümünde batılıların hâkim olması demekmiş.
Kara kıta üzerindeki emellerini gerçekleştirmek isteyen batılı şirketler, diğer İslam ülkelerini ikna ettikleri için buraya Müslüman ülkelerinden çok fazla yardım gelmezmiş.
Batılılar İslam ülkelerine yardım konusunda bir tek bizim milletimizi ikna edemiyormuş. Şu andaki yardım kampanyası da bunun bir göstergesidir.
Bu yüzden Somali’ye bizden başka el uzatacak güçlü bir İslam ülkesi de yokmuş.
.............
Yine birkaç kare sunayım.
Bir yetimhanenin önündeyiz, öğrenci sayısını yetkililer de bilmiyor. Her gün onlarcası gelip, onlarcası gidiyormuş çünkü.
Yetimhanenin önünde belki on, belki on beş kişilik bir tencere ve içinde sade suya salınmış, kuskus denilen yağsız ve tuzsuz bir çorba.
Bu tencerenin kuyruğunda ise yüzlerce çocuk. Dövüş kavga sıraya girebilmiş çocuklardan kaçına yeterse artık.
Daha ne facialar var. Buradan yazmak ve konuşmak çok kolay. Allah kimseyi Somalilerin durumuna düşürmesin.
Bulabildikleri gölgelerde aç ve susuz bekleşen çocuklarını, çaresizce seyreden anne ve babaların halleri ise yavrulardan daha acı geliyor insana.
Hele gördükleri yabancılara umutla bakışları ve her an bir beklenti içinde olmaları yok mu, insanın yüreğini tarifsiz acıtıyor.
Somali üzerine konuşurken şunu soruyorlar; “Burada hiç mi iş sahası ve gelir kaynakları yok.”
Olmaz mı? Somali’nin güneyinde de kuzeyinde de petrol var ama petrolü çıkaran batılı şirketler, rahat petrol elde edebilmek için bölgede sürekli çatışma çıkarttırıyorlar.
...........
Neyse Somali halkının dramı yazmakla ve konuşmakla anlatılacak gibi değil.
Yüreğinde, kalbinde, gönlünde; “ön yargısız ve peşin hükümsüz” insan sevgisi olan herkes, karınca kaderince mutlaka yardım edebilmeli.
Şükür hükümetimiz ilgili kurum ve kuruluşlarıyla yardımda hız kesmiyor. Gönüllü kuruluşlarımız faal durumdalar.
Ben de iki kuruluşu yakından takip ediyorum. Birisi Kimse Yok mu, diğeri Deniz Feneri. Her iki dernek yetkilileri, Somali için kolları çoktan sıvadı ve şu günlerde oradalar.
Bildiğim şudur ki; “Yardım işi imandan önce vicdan işidir.”
Nice imanlı geçinenler vardır ki, bırakın Somali’yi, keyfine keder gelmesin diye komşusunun adını bile öğrenmez. Daha bitmedi...