* Fatma hanım, benim beş yaşında bir oğlum var. Abisine karşı çok acımasız, sürekli abisinin kendisiyle oynamasını istiyor, oynamadığında da vuruyor. Büyük oğlum yapı olarak çok sakin bir çocuktur. Ama kardeşinin vurmalarından bıktı artık. Bu günlerde büyükannesinde kalmak istiyor. Küçük oğluma oturup anlatıyorum, abiye vurmak kötü bir şeydir diyorum ama beni anlamıyor. Ceza veriyorum yine de fayda vermiyor.

S. K.

Bir ifade şeklidir

* Beş yaş çocuğu arkadaşlarıyla oynamak ve vaktin büyük bir kısmını oyunlarla geçirmek ister. Anladığıma göre çocuk ne oynayabileceği bir ortama ne de arkadaş grubuna sahip. Bu nedenle evde oynayabileceği tek kişi olarak abiyi görüyor ve abi kendisiyle oynamayınca da vuruyor. Burada çocuğun abisine vurması bir ifade şeklidir. Yani çocuk aslında "benimle oyna, ben sıkılıyorum..." demek istiyor, abi oynamak istemediğinden ona vurarak cezalandırmaya çalışıyor. Bu durumda hiçbir şekilde çocuğun vurma davranışına vurgu yapmayın, bunu sık sık ifade etmeyin. Bunun yerine çocuğa oynayabileceği bir arkadaş bulun ve onunla oynaması için teşvik etin. Gün içinde onunla konuşun, duygularını aktarmasına fırsat verin ve bazen onunla oyunlar oynayın. Çocuğun oyun ihtiyacını karşıladığınız halde abiye vuruyorsa, onunla konuşabilir ve bu davranışının doğru olmadığını söyleyebilir ve sevdiği şeylerden bir süreliğine mahrum ederek küçük cezalar verebilirsiniz.

Dikkatim dağılıyor

* Fatma hanım, adım Ahmet Said Fazıl. ben 17 yaşında bir gencim. Namaz kılarken en ufak bir gürültü duyduğumda hemen bütün dikkatim dağılıyor. Karıştırıyorum ayetleri. Ve hiçbir şey düşünemez oluyorum. Normal hayatımda da verdiğim kararları düşünmeden veriyorum yani bende ne var anlamadım, düşünemiyorum işte. Kafam bir şey kaldırmıyor. Cevabınız için Allah sizden razı olsun diyorum.

Geçici olduğunu düşünüyorum

* Gürültüye karşı hassasiyetiniz her zaman var mıydı yoksa bir süreden beri devam eden bir durum mu? Ya da sorun psikolojik kökenli mi yoksa fizloyojik mi? Bütün bunları anlayabilmek için bir nöroloğa gidebilir ve bu sorununuzu doktorunuza ifade edebilirsiniz. "Normal hayatımda da, verdiğim kararları düşünmeden veriyorum" demişsiniz. Bu konuda sorununuzu görüyor olmanız ve kendinizi değiştirmek istemeniz çözüme götüren yolları açacaktır. Öncelikle karar vermeniz gereken bir durum olduğunda, kendinize bir süre belirleyin ve bu süre içinde olayı bütün ayrıntılarıyla yeniden değerlendirin ve güvendiğiniz kişilerle istişare edin. Düşüncelerinizdeki dağınıklığın bir kısmı içinde bulunduğunuz yaş dönemiyle ilgili de olabilir. Ergenlik döneminde gençlerin zihni dağınıktır ve kararlarını vermekte güçlük çekerler. Kim olduklarını, nerede ne yapacaklarını anlamaya çalışırlar. Bu süreçte kendinize anlaşabileceğiniz arkadaşlar seçin, sosyal aktivitelere katılın ve mümkün olduğunca kitap okumaya çalışın. Yaşadığın sürecin geçici olduğunu düşünüyorum eğer devam ederse bize yeniden bildirebilirsiniz.