* Yirmi yaşındayım ve bir tane bile arkadaşım yok. Küçükken annem "kimseyle konuşma, kimseye güvenme" derdi ve hiç arkadaşımın olmasını istemezdi. Ben de annemi dinledikten sonra insanlara hiç güvenmez, herkese kuşkuyla bakardım. Liseyi bitirdikten sonra iki yıl üst üste üniversite sınavlarına girdim ama kazanamadım. Şimdi evdeyim ama hiç arkadaşım yok. İstesem de arkadaş edinemiyorum. Bunun yolunu yordamını da bilmiyorum. Şu an tek arkadaşım günlüğüm. Sanki günlüğümün dili var ve beni anlayabiliyor. Her gün onunla dertleşiyorum. F. K.

Yalnızlık kaçınılmaz oluyor

* Ebeveynlerin çocuklar için büyük önemi vardır. Küçük yaştan itibaren onların tavsiyeleri ve yönlendirmeleri çocukların hayatlarını etkiler. Anladığıma göre, annenin küçük yaşlarda "sakın kimseye güvenme, insanlara inanma" gibi yönlendirmeleri senin insanlara olan inancını sarsıyor ve zarar görebileceğini düşündüğünden kendini geri çekiyorsun. Ama bunu sen de kabul ediyorsun ki, insanların tamamına kuşkuyla baktığımızda yalnızlık kaçınılmaz oluyor. Bu nedenle arkadaşımızı seçebiliriz, güvenilir kişilerle yakınlık kurabiliriz ancak bütün insanları top yekün kötü diye lanse edemeyiz. Güvenebileceğimiz iyi insanlar da vardır, bize zarar verebilecek kimseler de vardır. Bu nedenle yakın arkadaşlarımızı seçebiliriz fakat tam anlamıyla iyi ya da kötü kavramına odaklanamayız. Güvendiğimiz arkadaşlarımızın da bazı hataları olabilir böyle durumlarda onları affeder ve yolumuza devam ederiz. Sana öncelikle yakın akrabalarınla yani kuzenlerinle iyi ilişkiler geliştirmeni onlarla birlikte vakit geçirmeni tavsiye ederim. Daha sonra kendine yakın gördüğün arkadaş olabileceğine inandığın kimselerle görüşebilir onlarla ortak bir şeyler yapabilirsiniz. İnsanız ve yalnızlığa hiçbir şekilde yatkın değiliz. O nedenle yakınlarımıza arkadaşlarımıza ihtiyaç duyarız.

Geceleri hiç uyumuyor

* Annem elli beş yaşında ve sekiz yıldır hiç uyuyamıyor. Biz üç kardeşiz şu an üçümüzde evliyiz. Sekiz sene önce erkek kardeşim evlendi. Kardeşimin hanımı anneme karşı çok saygısızlık yaptı. Annem ona yardımcı olmak istediğinde bile her şeyime karışıyorlar diye karşı çıktı. Annem bunu hiç kabullenemedi. Çünkü erkek kardeşim annemin her şeyiydi. Gelinle yaşadığımız sorunlar kardeşimle ilişkilerimizi de etkiledi. Annem sinir hastası oldu, sekiz seneden beri uyuyamıyor. Ona nasıl yardımcı olacağımızı bilemiyoruz. Annem için ne yapabilirim? Gerçekten zor durumdayım tavsiyelerinizi bekliyorum.

A. İ.

Herkes kendi rolünü bilmeli

* Ne yazık ki, bizim toplumumuzda roller birbirine karışıyor ve bunun sonucunda da aile bireyleri birbirlerinden uzaklaşıyorlar. Özellikle kayınvalideler, bir büyük olarak bulunduklarını konumu korumak yerine, çocukların hayatını tamamen kontrol altına almaya kalkıyorlar, gelini ise oğullarını ellerinden alan biri olarak görüyorlar. Bunun sonucunda ise oğul eşiyle annesi arasında kalıyor ve kime ne diyeceğini bilemiyor. Size annenizi bir psikiyatriste götürmenizi ve gelinle ilgili fazla müdahil olmamasını, onun artık aileye katılmış biri olduğunu belirtmenizi tavsiye ederim. Anladığıma göre bütün sorunlar erkek kardeşinizin evliliğinden sonra ortaya çıkmış. Annenizin yardım almasını sağlayın ve buradaki sorunların ortadan kalkmasına katkı yapın. Eğer sorunlar ortadan kalkar ve anne gelini kabullenebilirse, uyku düzeni de yavaş yavaş iyileşecektir.