Sevdiklerinizle birlikte vakit geçirmek ve onlarla ilişkilerinizi güçlendirmek istersiniz. Ziyaretleriniz sırasında, onlara çeşitli ikramlarda bulunur, duygularını paylaşırsınız... İnsani ilişkilerinizde de, sosyal ve psikolojik mahiyette etkileşim içinde olursunuz. Bütün bu ilişkilerinizi pekiştiren bazı ayrıntılar vardır ki, esas iksir çoğu zaman bu ayrıntılarda gizlidir. Irvin Yalom, Varoluşçu Psikoterapi adlı kitabında şöyle bir anektot aktarır:

"Yıllar önce bir keresinde birkaç arkadaşımla birlikte bir ermeni madamın ve onun yaşlı hizmetçisinin verdiği yemek pişirme derslerine katılmıştım. Onlar Yunanca ben ermenice bildiğim için aramızdaki iletişim pek kolay olmamıştı. Madam elleriyle göstererek öğretiyordu bizler de onun nefis patlıcan ve kuzu etli yemeklerini hazırlayışını seyrediyorduk. Ve büyük bir gayretle malzemelerin miktarını kestirmeye çalışıyorduk ama bizim yemeklerimizde hep bir eksiklik oluyordu ne kadar çabalarsak çabalayalım onun yemeklerinin bir eşini yapamıyorduk.

Onun yemeklerinin bir eşini yapamıyorduk. Onun yemeklerine özel dokunuşu veren şey neydi? Diye kendi kendime soruyordum. Yanıt bir türlü aklıma gelmiyordu ta ki bir gün meraklı bir şekilde mutfaktaki çalışmalarını izlerken onun büyük bir asalet ve kararlılıkla yemeği hazırladığını görene dek.

İşini bitirdikten sonra yemeği uşağına verdi, o da tek sözcük bile etmeden yemeği alıp fırının bulunduğu mutfağa götürdü ve temposunu hiç bozmadan çeşitli baharat ve çeşni veren maddeleri yemeğin üzerine ardarda serpiştirdi. Bütün farkı oluşturan şeyin bu gizli ilaveler olduğuna inanıyorum" ( İrvin Yalom, Varoluşçu Psikoterapi, Kabalcı, 2001S, 11) İnsani ilişkilerimizin, tuzu biberi olan küçük ayrıntılar, büyük sonuçlar, doğurabiliyor. Bu nedenle hiçbir zaman ayrıntıları atlamamak gerekir.