Çevremizde tanıdığımız bildiğimiz bazı insanlar vardır. Onlara güvenir ve "filan kişiden asla böyle bir şey beklemem" deriz. Bu insanlardan beklemediğimiz bir tavır gördüğümüzde de, büyük bir şaşkınlık yaşarız. Geçenlerde buna örnek olabilecek bir konuşmaya şahit oldum. Takvasıyla, ilmiyle ve bizlere verdiği tavsiyeleriyle tanıdığımız bir ablamız oğlunu evlendirebileceği birini arıyor. İsteklerini ise şöyle sıralıyor: "Oğlum "anne sen nasıl birini uygun görürsen ben onunla evlenirim" dedi. Ama ben onu biliyorum, güzel sever. Çevrenize bir bakın da bana haber verin. Lütfen yüzü çok güzel olsun. Özellikle ağzı burnu küçük olsun. Elleri ince ve uzun olsun, beyaz tenli olsun, gözleri renkli olursa daha iyi olur. Dört yıllık üniversite mezunu olsun, boyu en az bir yetmiş olsun, sesi ince olsun, becerikli olsun, çok titiz olsun...." Ablamız bütün isteklerini bir bir sıraladı sonra da etrafındaki insanlara döndü; çevrenizde bu özellikleri taşıyan biri varsa lütfen haberim olsun dedi. Arkadaşlardan biri "yanlış anlamayın ama bizlere yol gösteren birinin, sadece ambalajla ilgilenmesi beni üzdü. Hani bunun maneviyatı, hani bunun dindarlığı... deyince, ablamız, "şimdiki gençler için onların önemi mi var " diyerek bizi bir kez daha şaşırttı. Bizler her şeyden önce yaşadığımız gibi inanmaya inandığımız gibi yaşamaya mecburuz. İnandığımız gibi yaşamak bizim özgüven sahibi olduğumuzun da bir göstergesidir. Ama ne yazık ki, bizler sahip olduklarımızı korumak yerine mevcut kültürün seline kapılıp kendi değerlerimizi ikinci planda tutabiliyoruz. Hele hele bunu örnek aldığımız saygın kişiler yaptığında durum daha da vahim olabiliyor.

Çocuğumuzu, evlendireceğimiz bayanın, fiziksel özelliklerini dikkate alabiliriz ancak hazreti Peygamberin (s.a.v.) de tavsiye ettiği gibi önceliğimiz her zaman dindarlık ve ahlak olmalıdır. Aksi takdirde bizler kendimiz olmayı bir tarafa bırakıp, popüler kültürün seline kapılıp gidebiliriz.