Gençlerin önündeki en temel sorun ise, Küçük yaşlardan itibaren ailede ve toplumda "emek odaklı değil, başarı odaklı" yetiştirilmeleridir. Önünde ahlaklı ve adil, uhrevi ve akli rol modellerinin gerektiği kadar olmaması bir diğer sorunsal nedendir.

Aileler, üç yaşından itibaren çocukları için kariyer planları yapıyorlar ancak, hayatın dayanılmaz zorluklarına, imtihan ve ihtiyaçlarına karşı ise ahlaki ve manevi olarak savunmasız bırakıyorlar.

Hayat, ahirete ve dünyaya bakan tarafıyla bir bütün olarak ele alınırsa anlam kazanır. Başarı ve para olmazsa hayatın bir anlamı kalmaz düşüncesi çok ağır kaldırılamaz bir yüktür. Bunu hiçbir insan biteviye kaldıramaz. Öte yandan, internet, görsel ve yazılı medya da gençler için türlü pusu ve tuzaklar hazırlamış iken; ne aileler nede toplum yeterli bir donanıma, ahlaki ve dini bir referansa sahip değiller.

Küresel inkâr ve fesat bir salgın gibi, dinin sabiteleri ile hayatın sabiteleri arasında ki ilahi dengeyi bozalı; Öncelikle gençler, aileler ve nihayetinde toplumlar "Öz"lerinde yaşaya geldikleri İslam'a ait olan kültürlerini gelecek nesillere taşınma konusunda yetersiz kaldılar. Bilakis batının ikiyüzlü, saldırgan ve fesat modernizmi karşısında gençler direnemiyor.

Dindar aile çocukları dahi ekranlardan besleniyor. kendilerine dönemiyor. Bir yandan inandığı değerler diğer yanda kendisine gösterilen cafcaflı bir hayat var. Gençler çoğu zaman bu cafcaflı hayatı tercih ediyor. Bu da bir tür kimlik çatışmasına neden oluyor. Çünkü genç inanıyor ama inandığı gibi yaşayamıyor. Yaşam tarzı, algıları, hayattan beklentileri değişen genç, dini yaşantısını yoksullaştırıyor, zaman içinde de yaşadığı gibi inanmaya başlıyor. Elbette yaşanan bütün zorluklara rağmen imanından taviz vermeyen ve önce maneviyat diyen bir "Anadolu Gençliği" var. Temennimiz bu gençlerin diğer akranlarıyla kaynaşmaları ve insanlığın kurtuluşuna vesile olmalarıdır. Soruna kalıcı bir çözüm getirebilmek için ise, ailenin, toplumun, eğitim kurumlarının ve medyanın yeniden yapılandırılması gerekmektedir.