Bir süre önce İstanbul Atatürk Kültür Merkezi'nin yeniden açılacağıyla ilgili haberleri okuyunca, şaşırmadım desem yalan olur.
Kültür ve Turizm Bakanı Ertuğrul Günay, Sabancı Ailesini sponsor bulmuş ve AKM'yi yeniliyor. Bildiğim kadarıyla başta Başbakan Erdoğan olmak üzere konuyla ilgilenen birçok insan AKM'nin yıkılıp yeniden yapılması gerektiğini söylüyordu.
Ama bazı kesimler inatla devreye yargıyı sokarak bu dönüşümü engellediler.
Sorunun para olduğunu da hiç sanmıyorum. İstanbul Avrupa Kültür Başkenti Ajansı devreden çıkmış olsa bile hem İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin hem de hükümetin İstanbul gibi bir dünya şehrine yakışacak kültür sarayı yapacak parasının olmaması düşünülemez.
Siyasal inatlaşma nedeniyle karşı çıkanlar dışında, toplumun büyük çoğunluğu da yeni Türkiye'ye, demokrasiyle buluşan cumhuriyete yakışan çağdaş bir kültür merkezinin yapılmasını istiyor.
Dr. M. Sinan Genim bunun gerekçesini de şöyle anlatıyor:
"Yaklaşık 66 yıldır bu yapıya, bitmez tükenmez kaynak ayrılmış, inanılması güç oranda para sarf edilmiştir. Bir kere daha aynı hataya düşülmesi gerçekten affedilmez bir davranış olacaktır.
Gelecek kuşakların, 'Cumhuriyet Dönemi yapısı olarak miras bıraktığınız bu çağ dışı, insanı görmezden gelen yapımı' diyeceklerinden korkarım..."
AKM üzerine ısrarla yazanlardan biri de Hıncal Abi (Uluç)'ydi. "İşte bakın en kötü çözüme alkış tutanlar arasındayım" diyen Uluç'un şu satırları, o binanın neden yıkılıp, yeniden yapılması gerektiğini ortaya koyuyor: "Eski hali, İstanbul gibi bir metropol için utançtı. On para etmez bir yapıydı. Dış görünüşünün mimari açıdan hiçbir özelliği ve güzelliği yoktu. İçi ise tam felaket... Akustiği olmayan bir koca salon düşünebiliyor musunuz?"
Peki, Hıncal Abi'yi (Uluç) "en kötü çözüme" razı eden neydi?
Herhalde işin sürüncemede kalmaması gerektiği... Ben bu noktaya nasıl gelindiğini doğrusu anlamış değilim. AKM meselesi para bulunmadığı için mi sürüncemede kalmıştı?
Kültür ve Turizm Bakanlığı, Sabancı Ailesinden sanıyorum 30 milyon lira alacak. 15 milyar dolarlık devasa bütçeli İstanbul, kültür merkezi için 30 milyon lira bulamaz mı?
Bizi "en kötü çözüme" razı olmaya neyin zorladığını doğrusu merak ediyorum.
Siyasette ince hesapların döndüğü biliniyor ama kültür üzerinden "ince siyaset" yapılacağını hiç düşünmek istemiyorum.