Eğitim seminerlerinde, annelerin sıradan meseleleri dahi sorun haline getirerek, duyguları donuk, robotlaşmış bir çocuk hayal ettiklerini görüyorum. Eskiden annelerimiz pek çok sorunu kendi yöntemleriyle çözerler ve çocuklara yol gösterirlerdi. Şimdilerde anneler her şeyi hazır bekliyorlar.

Anneler soruyor:

Çocuğum çok yaramazlık yapıyor ne yapabilirim?

Cevap: Çocuk yaramazlık yapacak, hata edecek ve hoşumuza gitmeyecek davranışları zaman zaman tekrar edecek... Çocuk kimi zaman arkadaşına vuracak, kimi zaman oyuncaklarını kıracak, kimi zaman kardeşini kıskanacak, kimi zaman derslerinde başarısız olacak. Anne ise sabırlı bir öğretmen gibi çocuğa yol gösterecek, hatalarının farkına varması için destek verecek ve onu hayata hazırlayacak..

Çocuğum bu hafta zayıf aldı ne yapabilirim?

Cevap: Anneler, çocuklarını yarış atı gibi görür ve sürekli soru çözen, hep ön planda tutulan birer nesne gibi görürlerse, çocuğa büyük bir yük yüklemiş olurlar. Çocuk başarının da başarısızlığın da doğal olduğunu bilmeli ve hayatta kimi zaman da başarısız olabileceğini öğrenmelidir.

Çocuğum bu hafta okula gitmek istemiyor, okulu bırakır diye korkuyorum...

Cevap: Çocuk okula gitmek istemiyorsa, anne bunun nedenini araştırmalıdır. Çocuk okulda arkadaşlarından biriyle kavga mı ediyor, dersleri anlamakta zorlanıyor mu ya da arkadaşlarından şiddet mi görüyor. Çocuğun sorununu tanımadan ona yardımcı olamazsınız.

Soruların ardı kesilmiyor, ancak burada bilmemiz gereken tek bir şey var; çocuğumuz erişkin bir insan değil. Dolayısıyla yaramazlık ta yapacak, arkadaşıyla kavga de edecek zayıf da alacak. Bizim sorumluluğumuz ise ona daima doğruları göstermek ve hatalarını iyileştirmesine yardımcı olmaktır.