2011’in son günlerinden birinde, 28 Aralık gecesi Şırnak’ın Uludere İlçesi’ne bağlı Ortasu ve Gülyazı Köyü’ne 34 gencin cenazesi, karlı dağların tepelerinden ancak katır sırtlarında getirilmişti. 100 gün süren ‘resmi’ suskunluktan mülhem belirsizlik yaşanan acıların ve geleceğe dönük endişelerin artmasına zemin hazırlamaktan başkaca bir işe yaramıyor.

Resmi suskunluk bitti, belirsizlik sona erecek zannedilen bir vasatta, hesap vermeye yanaşmayan o bildik-tanıdık bürokratik kibir bir tokat gibi şaklıyor, cevap bekleyen kamuoyunun yüzüne.

34 insanın TSK’ya bağlı savaş uçaklarından fırlatılan füzelerle katledilmesi emrinin gerekçesini ve hangi emir-komuta zinciri içerisinde gerçekleştirildiğini soran Meclis’e ne cevap verse beğenirsiniz? Aynen şöyle diyor Genelkurmay Başkanlığı: “Harekât sınır dışı kurallarına uygun olarak yapılmıştır.”

Madem 34 masum insanın öldürülmesiyle sonuçlanan operasyon “kuralına uygun olarak yapılmıştır” o halde bize düşen de dosyayı kapatmak, meseleyi fazla dallandırıp budaklandırmamaktır herhalde.