Geride bıraktığımız yıllarda başörtüsü meselesi gündemimizden hiç düşmezdi!

Eline kalemi kâğıdı alan başörtülüler hakkında ileri geri bir şeyler yazar ve yaşadığımız çağda başörtüsünün yeri olmadığını ispatlamaya çalışırdı!

Başörtülülere arka çıkacaklarına ve haklarını savunacaklarına dayatmacı zihniyete alkış tutarlardı!

Alkış tutmakla da yetinmez bir de onlara yardımcı olmaya çalışırlardı!

Bizlerde bu gibi tiplerin biraz üstlerine gidip, hafiften köşeye sıkıştırınca "Benim annemin de başı örtülü" diye hemen savunmaya geçerlerdi!

Aslında günümüzde de durum fazla değişmiş değil!

Başkalarının inançlarına saygı göstermeyen darbeciler hakkında açılan soruşturmalarda görüyoruz ki herkes suçu birbirinin üzerine atıyor!

Dün "Benim annemin de başı örtülü" diyenlerin yerini bugün "Muhafazakâr aile çocuğuyum" diyenler almış bulunuyor!

Bizim "darbeci" diye bildiklerimiz, bizim "inanan insanları fişlemeleri ile tanıdığımız" tipler şimdi ailelerinin "muhafazakâr aile" olması ile övünür hale geldiler!

Ailelerinin "muhafazakâr" aile olmasını cankurtaran simidi gibi görüyorlar!

Oysa ne annelerinin başlarının örtülü olması ne de ailelerinin muhafazakâr bir yapıya sahip olması onların imza attıkları ayıpları örtmeye yetmez!

İşlenen zulümleri ailelerinin masumiyeti ortadan kaldırmıyor!

Dayatma ve zulümde birbirleri ile yarışanların bugün içine düştükleri savunma psikolojisi anlaşılır gibi değil!

Nasıl onların işledikleri zulümlerden dolayı ailelerini sorumlu tutmamız mümkün değilse aynı şekilde ailelerinin muhafazakâr olması nedeniyle de onların zulümlerini hoş görmek mümkün değil!

Bu zulümler yüzünden pek çok insan sadece işinden gücünden değil bir de sağlıklarından oldu!

En temel insan haklarının ayaklar altına alındığı o günleri annelerinin başlarının örtülü olması ya da ailelerinin muhafazakâr olması hatırına nasıl unutabiliriz?

Dün inandığı gibi yaşamak isteyen insanları gözlerine diken edenleri bugün ne annelerinin başlarının örtülü olması ne de ailelerinin muhafazakâr olması kurtarmaya elbette yetmez!