Seçimler yaklaştıkça etekleri tutuşan Netanyahu, “kuduz bir köpek” gibi Gazze’ye saldırdı. Kadın, çocuk demeden, tam 135 Filistinliyi vahşice katletti. Vicdansızca yakıp yıktı!


Zaten zor koşullarda yaşayan o 135 Filistinli insanın hayatı, Netanyahu kuduzu için sadece basit bir seçim yatırımıydı. Tıpkı Obama’nın Amerika’daki seçimler öncesinde, Suriye’de akan kana seyirci kalarak Yahudi lobilerine kompliman yapması gibi, Netanyahu da Gazze’nin dünyasını başına yıkarak, tabanına kompliman yaptı.

Bunun akabinde Obama, “İsrail’in, Gazze şeridi’ndeki militanlarca atılan füzelere karşı, kendini korumaya hakkı var” dedi ve aynı lağım çukuruna battı! Muktedir olamadığı o kahrolası iktidar uğruna, paramparça olmuş çocuk cesetlerine aldırmaksızın ve Hüseyin isminden utanmayarak…

Neyse ki bu arada adam gibi sesler de çıktı! Örneğin, “Kuduz bir köpek ısırsa kimi suçlardınız? Köpeği mi, sahibini mi? Bütün suç Amerika’nın… İsrail köpeğini desteklediği için” diyerek, silleyi İsrail’in suratına şaklatan Robert De Niro’nun sesi gibi!

Şahsiyetli tepkilerden biri de, kendisi de bir Yahudi olan Noam Chomsky’nin, İsrail’in son Gazze saldırısına ilişkin tepkisiydi. Chomsky, katliamın hemen ardından İsrail’i kınayan bir açıklama yayınladı. Açıklamasında dedi ki, “Gazze’nin istilası, bombalanması, Hamas’ı yok etmekle ilgili değildir. İsrail’e füze saldırısını durdurmakla da alakalı değildir. Barışa ulaşmak da değildir.

İsrail’in Gazze’ye ölüm ve yıkım yağdırma, modern muharebenin ölümcül silahlarını, savunmasız bir halka karşı kullanma kararı, onlarca yıllık Filistin etnik temizliğinin son safhasıdır.

İsrail, gelişmiş saldırı jetleri ve gemilerini, yoğun nüfuslu mülteci kamplarını, okulları, apartmanları, camileri ve varoşları bombalamak; hava kuvvetlerini, hava savunmasını, donanmasını, ağır silahlarını; topu, mekanize birlikleri, komutası, ordusu olmayan bir halka saldırmak için kullanıyor ve bunu savaş olarak tanımlıyor. Bu bir savaş değil, cinayettir!

İsrailliler işgal altındaki bölgelerde, kendilerini savunmak zorunda olduklarını iddia etmekle, işgal kuvvetleriyle ezdiği bir halka karşı kendisini koruma anlamına gelmektedir. Başkasının toprağını işgal ederken, kendini savunamazsın. Bu savunma değildir. Ne derseniz deyin bu bir savunma değildir.”

Alıntıladığım bu iki beklenmeyen açıklamadan sonra, dünya ve ülke kamuoyunun beklediği Fethullah Hocaefendi’nin yorumu sizi mutmain etti mi bilmiyorum ama beni etmedi. Açıkça ifade etmem gerekirse, Fethullah Gülen Hocaefendi’nin, İsrail’i tek cümleyle dahi kınamaması, eleştirmemesi sizce de garip değil mi? Önce sessiz kalmayı, sonra da susar gibi konuşmayı tercih etmesi tedirgin edici değil mi? Bakın, İsrail’in Gazze katliamına ilişkin yorumu şu: “İslam dünyası adına buna çok ihtiyaç var… Suriye’deki problemi çözemezsiniz siz. Filistin’deki problemi çözemezsiniz, Allah’ın inayeti olmazsa. Bu açıdan da sürekli duaya kilitlenip, Cenab-ı Hakk’a tazarru ve niyazda bulunmak lazım. Arkadaşlarımız her gece kalksınlar, teheccüd kılsınlar. Alsınlar ellerine bir dua mecmuası… El-Kulubu’d-Daria’yı mı alırlar, kendilerinin okudukları bir duayı mı alırlar… Başlarını yere koysunlar… Çocuğu kuyuya düşmüş bir insanın, kuyunun başında sızlaması gibi… Doğum esnasında, hanımının iniltileri karşısında ona dua eden bir insanın, kelimeleri şuurla söyleyişindeki edayla bir dua… Bir tazarru… Bir niyaz…”

Acaba Hocaefendi, konu İsrail olunca neden susuyor? Ya hiç konuşmuyor ya da susar gibi konuşuyor, neden? Neden Yahudi asıllı Chomsky kadar olsun, Robert De Niro kadar olsun kınamıyor İsrail’i? Belki de kınayamıyor… Öyleyse neden veya kimlerden korkuyor? Herkül.com aracılığıyla bir yanıt vermesini rica ediyorum.