Muhterem Diyanet İşleri Başkanımız!..

İstanbul’da günde beş kez üç bin camiden ezanlar okunuyor.

Bunların kaçta kaçı usulüne göre, musikî kültürüne sahip, güzel sesli müezzinler tarafından okunuyor? Acaba 100’de bir çıkar mı dersiniz...

24 Temmuz 2008 tarihinde Ezanla ilgili bir yazım yayınlanmıştı. Bu konuda okuyucularımdan birinin gönderdiği e-maili dikkatlerinize sunuyorum:

UMARIM BU YAZINIZI BİRİLERİ DİKKATE ALIR

Bazı ezanlar öyle güzel okunuyor ki insan kendine, haydi kalk hemen namazını eda et diyor. Tam o anda başka bir yerden başlayan ezan diğer tüm ezanları bastırıyor. Ezanlar bitiyor o çirkin sesle okunan ezan devam ediyor. Dakika tuttum ezanı 8 dk’da okuyor ve öyle bir gürültüyle okuyor ki vicdan azabı çekerek pencereyi kapatıyorum. Allahü Ekber’e, eeellllooooaaa diyen çirkin sesi kesemiyorum. Fatih’teki bir camiden dinlemek zorunda kaldığım bu ezan, acaba çamlıca Tepesi’nden duyuluyor mu diye ciddi ciddi düşünüyorum.

Bayrak, nasıl bir devletin ve ülkenin sembolü ise ve direğe asılan bir bayrağın yırtık, soluk, çarpık olması asla kabul edilemezse; Ezan-ı Muhammedî de İslâm’ın ve ümmet’in şiarı ve sembolüdür ve onun cahilce, çirkin bir sesle, hoparlörü sonuna kadar açarak, bed bir şekilde okunması da kabul edilemez.

Bir Müslüman kesinlikle Ezan’dan rahatsız olmaz ama kötü okunan bir Ezan rahatsız eder.

Camilere, minarelere gelişi güzel yerleştirilen, akustiği katl eden hoparlör tesisatları dinimize büyük zarar vermektedir.

İstanbul’un, başta büyük camiler olmak üzere bütün camilerindeki hoparlör tesisatı akustik uzmanları tarafından kontrol edilmelidir.

Birtakım bed sesli cahillerin, Ezan-ı Muhammedî okunurken sesi sonuna kadar açmaları faciasının önüne geçilmelidir.

Ezan okumasını biliyorsa, müzik kulağına sahipse, sesi müsaitse, ehliyet ve liyakati varsa; bu şartlara sahip her Müslüman Ezan okuyabilir ve onların okudukları Ezan zevkle, haz alınarak, huşu ve hudu ile dinlenir. Hattâ, sadece Müslümanlar değil, gayr-i Müslimler, turistler de böyle Ezanlardan zevk alır ve bu zevk belki de hidayetlerine vesile olur.

Sesleri bed olan, musiki bilmeyen, hoparlörleri sonuna kadar açıp avaz avaz bağıran kimselerin Ezan okumaları mutlaka men edilmelidir. Bu yüce din kimsenin oyuncağı değildir.

Yırtınırcasına bağırarak, adeta böğürerek Ezan okumak İslâm’a ihanettir.

Zerre kadar iz’anı, vicdanı, irfanı, aklı olan bir kimse Ezan okunurken hoparlörleri sonuna kadar açmaz. Akustik ilmine göre ne kadar açılması gerekiyorsa o kadar açar.

Ezan bir medeniyet, kültür, sanat, zarafet, gönül işidir.

Hâtemülhuffaz olan merhum Hafız Sami efendi, dertli olduğu bir gün şehir civarındaki tenha bir yerde bir ağacın altına oturmuş yanık yanık kasideler, gazeller, ilahiler okuyormuş. Oradan geçen cahil ve kaba bir herif ona yaklaşmış, bir müddet dinlemiş. Sami efendi biraz ara verince:

-Hemşerim, nörüyon, bir yerin falan mı ağrıyor ki, böyle bağırıp çağırıyorsun... diye sormuş.Buna benzer cahil ve kaba kimselerin Ezan okumaları caiz midir?

Muhterem Hocam, beni mazur görünüz, kötü okunan Ezanlar konusunda Diyanet’in büyük sorumluluğu ve vebali vardır.

Allah aşkına istirham ediyorum. Camilerden günde beş kere güzel, sanatlı, usulüne uygun, insanın tüylerini ürperten, bazılarını ağlatan, gönüllerdeki kirleri yıkayan, halkı vecd ve huşu içinde bırakan Ezan-ı Muhammedîler okunsun.

Bilvesile hürmet ve selamlarımı arz ederim efendim.

İslâm, Savaşı Kutsallaştırarak Acılarını En Aza İndirmiştir

RESULULLAH sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin insanlığa ve dünyaya yaptığı büyük iyiliklerden biri de, Hak katından getirdiği İslam dini ile savaşı kutsallaştırmış ve bu suretle acılarını en aza indirmiş olmasıdır.

Savaş, barış gibi bir realitedir. İnsanlık tarihine baktığımız zaman savaş yıllarının barış yıllarından daha fazla olduğunu görürüz. Hayat bir mücadeledir, bir çekişmedir.

İslâm’da savaş kutsal bir kurumdur. Bu kutsallık onun acılarını en aza indirmiştir. Müslümanlar gayr-i muharipleri öldürmezler. Kadınları, çocukları, ihtiyarları öldürmezler.

İnzivaya çekilmiş, kendi dinlerine göre ibadet eden rahiplere, keşişlere, papazlara dokunmazlar.

Zaruret ve lüzum olmadıkça ekili tarlaları, bahçeleri, bağları, bostanları tahrip etmezler.

Osmanlı Devletinin ilk asrını anlatan Neşrî tarihinde şu vak’a yazılıdır:

Sultan I. Murad zamanında Osmanlı ordusu Edirne’yi ve civarını fethetmiş. Rum köylüler korkmuşlar, ormanlara, dağlara kaçmışlar. Bir müddet sonra korka korka keşif yapmak maksadıyla köylerine, arazilerine adam göndermişler, ne görsünler? Bağbozumu mevsimiymiş, bağlarda üzümler olgunlaşmış, sarkıyormuş, Osmanlı askerleri yemek için kestikleri salkımların yerine paçavralar içinde para bağlamışlar. üzümlerin ücreti...

Bugün kendilerini medenî, Müslümanları barbar gösteren Haçlıların ve Siyonistlerin yaptıklarına bakalım:

Savaşmayan sivil halkı, kadınları, çocukları, ihtiyarları yaralıyor, merhametsizce öldürüyorlar.

Irak’ta şimdiye kadar 1 milyon Müslüman öldürüldü.

İnsanlığın kültür mirası listesine dâhil müzeler yağmalandı.

En iğrenç ve dehşetli işkenceler yapıldı.

Savaş esirleri hakkında uluslararası Cenevre konvansiyonlarını ve diğer anlaşmaları çiğniyorlar, onların hiçbir hakkını kabul etmiyorlar.

Irak’taki Ebu Garîb hapishanesinde Kur’ân’ı yırttılar, ayak altında çiğnediler ve yırtılan sayfaları helaya süpürdüler.

Kadın ve erkek esirlere tecavüz ettiler, kimisine cinsel işkenceler yaptılar.

Sözde medenî geçinen birtakım Haçlıların ve Siyonistlerin son on yıl içinde yaptıkları vahşetleri sıralamaya kalkışsak bir cilde sığmaz.

İşte yüce İslâm dini, onun Şeriat-i Garra-i Ahmediyyesi savaşı kutsallaştırmak (cihad-ı Mukaddes) suretiyle onun acılarını hafifletmiştir.

İslâm ile Haçlılar arasındaki farkı anlamak için Haçlıların Kudüs’ü zapt etmelerinden sonra yaptıklarıyla, Selahaddin Eyyubi’nin kutsal şehri geri aldıktan sonra yaptıklarını mukayese etmek (karşılaştırmak) yeterlidir. Onlar şehirdeki bütün Müslümanları ve Yahudileri (Siviller, kadınlar, çocuklar, yaşlılar, yaralılar, hastalar dahil) vahşi şekilde boğazladılar; Selahaddin ise taşıyabilecekleri bütün mallarını, paralarını, servetlerini alarak şehri güven içinde terk etmelerine izin verdi. Hattâ, parası olmayanlara yardım etti. Kocaları esir düşmüş Hıristiyan kadınlarına kocalarını geri verdi.

İslâm’ın insanlığa yaptığı büyük iyiliklerden biri de işte budur, savaşın kutsallaştırılmasıdır.