Adana Otistik çocuklar Eğitim ve Sağlık başkanının otistik çocukların doğuştan ateist olduğu yönündeki açıklamalarını okuduğumda, bu açıklamaların kime ne katkı sağlayabileceğini düşündüm. Ve bu sözlerin, hem çocukları hem de ailelerini özellikle de anneleri ciddi anlamda incittiğini hissettim… Zira engelli annesi olmak gücünüzün iki katı bir yükü sevgi ile taşımak ve bütün zorluklara katlanmak demektir. Anne bir yandan aile yakınları ve toplum tarafından dışlanmakta diğer yandan bir ömür büyümeyen bir çocuğun, eli, gözü, kulağı, ayağı olmaktadır. Çocuğun, kendisinin bir hatası ya da günahı nedeniyle dünyaya geldiğini iddia eden yakınlara ve çevrenin dedikodularına göğüs germek anneyi yormakta ve yalnız bırakmaktadır. Bu zor günlerinde anneyi dirençli kılan ve onu hayata bağlayan tek şey vardır o da sevgidir. İş hayatımda bu çocukların anneleriyle birlikte çalışma şansım oldu. Bu kadınlara Yüce Yaratıcı’nın büyük bir sevgi ve sabır bahşettiğini ve yüreklerindeki bu sevgi ile yaşadıkları imtihanı daha rahat atlattıklarını gördüm. Onların çocukları ile ilgili meselelerde ne kadar hassas olduklarını bildiğimden, otizm ile ateizmin yan yana telaffuz edilmesinin açtığı yarayı bütün benliğimde hissettim.

Bilindiği üzere, Otizm bir rahatsızlıktır ve bu çocuklar rahatsızlığın derecesine göre çevre ile iletişim kurmakta konuşmakta güçlük çekmekte ve desteğe ihtiyaç duymaktadırlar. Ancak otizmi ağır olmayan çocukların pek çoğu da eğitim hayatlarını sürdürmekte ve ibadetlerini yapabilmektedirler. Ağır durumlarda ise zaten kişi böyle bir sorumluluktan muaf tutulmuştur.

Aklı ve iradesi yerindeyken akıllarını kullanmayanlar bir tür otizm vakası gibi tanımlanabilir ama hiçbir kimse doğuştan ateist değildir. Aklı iradesi yerindeyken akıllarını kullanmayanlar ateisttir ve bunu kendileri tercih etmişlerdir.

Allah beyninin bazı lopları gelişmeyen ve bu duruma bağlı olarak aklını kullanamayanları mazur görülmüş insanlar olarak kabul ediyor ve onlardan mesuliyeti kaldırıyor. Akıl verdiği halde Allah’ı hakkıyla yad edemeyen insanlara ise “Ey Akılsızlar! diye hitap ediyor… Çünkü ateistler, maneviyat alanını tamamen devre dışı bırakarak yaşayan birer nesneye dönüşmüşlerdir. Bir insan Allah’ın dünyaya ve kainata serptiği delilleri göremiyor, Allah’a ulaşamıyorsa kendi tercihi ile beyninin bir kısmını devre dışı bırakıyor demektir. Yani kendi isteği, kendi tercihi ile bitkisel bir hayat seçmekte ve gerçeği görmezden gelmektedir. Kimse anasından ateist olarak doğmaz. Çünkü fıtri olarak Allah insanın DNA’larına İslam’ı koymuştur. Ateizm bilinçli bir tercihtir ve kişinin aklı olduğu halde aklını inkar etmek gibi bir şeydir. Bir insan bir hastalığa bile bile yakalanmak istemez ama ateistler bilerek ve isteyerek böyle bir akıl tutulmasına yakalanıyor ve bunun savunuculuğunu yapıyorlar. Bu kimseler akılla hakikat arasına ideolojilerini soktuklarından, güneşe bakıp güneşi göremeyen kişinin durumuna düşüyor ve kör karanlığı aydınlık zannediyorlar