Bize bahşedilen nimetler elimizden giderken bazı şeylerin değiştiğini ve gidenlerin yerini yeni şeylerin aldığını hissediyoruz. Mesela otuzlu yaşlarda merdivenleri hızlı bir şekilde çıkarken şimdi o merdivenlerden aşağı yavaş yavaş inmeye başlıyoruz. O zamanlar her şeyin hızla geçmesini ve zamanın avuçlarımızda eriyip gitmesini isterken artık ne kadar geç inersek kendimizi o kadar dünyalı o kadar mesut ve bahtiyar hissediyoruz. Hayatımızdan akıp giden, sağlık, gençlik, dostluklar ve yaşanmışlıklarımız arkada kalırken bizler ölümü her zamankinden daha yoğun hissediyoruz. Yaşlılığın ayak sesleri her gün biraz daha yaklaşıyor ve zaman bize artık bir başka görünüyor. Ama bütün sıkıntı ve meşakkatlerine rağmen dünya yaşanmaya değer geliyor. Artık bu dönem anlıyoruz ki, zorlukla birlikte kolaylık hüzünle birlikte sevinç yalnızlıkla birlikte beraberlik ve daha nice zıtlıklar bu hayatın içinde geçerli. Birinden biri olmazsa bir eksikliğin olduğunu düşünüyor ve hayatı zıtlıkları ile birlikte kabul ediyoruz. Dün gibi hatırladığımız yolları hızla yürürken yavaşlıyor ve artık arkamıza bakmadan gitmek istiyoruz. Arkamızda hatıralara gizlenmiş hüzünler var önümüzde ise sonu kabir olan bir yol… Şimdi bizler o yola revan olmuş gidiyoruz. Gençliğimizde hayatın doruğuna çıkmak isterdik ama bunun geri dönüşünün olmadığını düşünemezdik. Oysa şimdi görüyoruz ki, önümüz boylu boyunca ebediyete uzanıyor. O merdivenlerden aşağı doğru inmeye başladığımızda kabre giden yola doğru yaklaşırız. Hayatımızı yeniden gözden geçirir ve hayallerimizin ne kadarının gerçekleştirdiğimize ve yanımızda getirebildiklerimize bakar hüzünleniriz.

Geride bıraktıklarımıza her geçen gün biri daha ekleniyor. Ama bunun yanında hayatımıza yeni şeyler de giriyor. Çocuklar evleniyor, aile genişliyor ve bu halkaya torunlar da dahil oluyor. Birlikte yürüdüğünüz kişilerle yılların hatıralarını barındıran bir evde yaşıyor ve hayatı paylaşıyorsunuz. Duygu dünyamız daha da genişliyor ve bilgelik tarafınız artıyor. Allah’a, ahirete kendinizi daha yakın hissediyorsunuz. Bu alem eskisi kadar heyecan vermez oluyor.

Dünya hayatında birer yolcuyuz, yolculuk bir meşakkattir. Ama her şeye rağmen bu meşakkatleri sabırla savan, kalbi inanç yüreği kanaat ve sevgi ile dolu insanlar da var ki onlar bu yolculuğu daha rahat tamamlıyorlar.