Bu dördüncü yazı: Dört gündür, Tayyip Erdoğan kinini ruhuna emzire emzire ruhunu kin tufanına dönüştürmüş, onu devirmeyi varlık sebebi yapmış, bu uğurda CHP’ye oy toplamış, oy vermiş, önümüzdeki cumhurbaşkanlığı seçiminde de CHP adayına çalışmaya başlamış bilumum“dindar”lara, CHP’yi kısaca takdime devam ediyorum...

CHP Tokat Milletvekili Refik Ahmed, yarı resmi Uyanış Dergisi’nde yayınlanan makalesinde,“Allah’ı da sultanla birlikte tahtından indirdik, bizim mabetlerimiz fabrikalardır” demişti...

CHP teorisyenlerinden Yakup Kadri, 4 Mart 1931 tarihli Cumhuriyet Gazetesi’nde, “Laik cumhuriyetin resmi dairelerinin dini bayramlarda tatil edilmesi laikliğe aykırıdır” diye yazmıştı... 

CHP (zaten o dönemde başka parti söz konusu değildir) Edirne Mebusu Mehmet Şeref Aykut,“İlkelerimiz... Yaşamak dinini aşılayan ve bütün prensipleri ekonomik temeller üzerine kuran bir dindir” diyor ve CHP’liler tarafından yoğun biçimde alkışlanıyordu...

O günlerde yere-göğe sığdırılamayan Yaşar Nabi: 

“Motorların şarkısı olsun yeni bestemiz/ 

“Yeni din ezanları, minareler yerine/ 

“Bulutlara püsküren bacalarda okunsun” diyerek, fabrika bacasından “minare” dumandan“ezan” yapıyordu...

18 Ekim 1926’da Samsun Milletvekili Ruşeni (Barkın) Bey makalesinde, “Din yok, milliyet var” diyor, “Bizim kutsal kitabımız, bilgiyi esirgeyen, varlığı taşıyan, mutluluğu kucaklayan, Türklüğü yükselten ve bütün Türkleri birleştiren milliyetçiliğimizdir” diyerek, dinin yerine milliyeti koyuyordu.

Sonra da şöyle devam ediyordu: “O halde felsefemizde din kelimesinin tam karşılığı ulusalcılıktır. Ulusunu seven, ulusunu yükselten ve ulusuna dayanan insan, her zaman güçlü, her zaman namuslu ve her zaman onurlu bir insandır...” 

“Hangi ulusun yüceliği, Türklüğün ululuğu kadar tarihin bilinmeyen enginlerine uzanmıştır? Ve en nihayet hangi ulus ölürken Azrail’i tepelemiştir. Dünyada Türk olmak kadar onur mu var? Ve Türk olmak kadar ‘din’ mi var?” 

Müslüman’ın “amentü”sü rafa kaldırılmış, onun yerine 1928’de “Türk’ün Yeni Amentüsü”kaleme alınmıştı: “Kahramanlığın örneği olan ve vatanın istiklalini yoktan var eden Mustafa Kemal’e, onun cengâver ordusuna, yüce kanunlarına, mücahid analarına ve Türkiye için ahiret günü olmadığına iman ederim...

“İyilikle fenalığın insanlardan geldiğine, büyük milletimin medenî cihanda en büyük mevkii kazanacağına, hamaset destanlarıyla tarihi dolduran kudretli Türk ordusunun birliğine ve Gazi’nin Allah’ın en sevgili kulu olduğuna kalbimin bütün hulusuyla şâhadet(şahitlik) eylerim.” 

Behçet Kemal de “Türk’ün yeni Mevlidi”ni yazmıştı:

“Ol Zübeyde, Mustafâ’nın ânesi/ Ol sedeften doğdu ol dürdânesi!.. 

“Merhaba ey baş halâskâr merhaba/ Merhaba ey ulu serdâr merhaba!

“Ger dilersiz bulasız oddan necât/ Mustafâ-yı bâ Kemâl’e essalât.”

Yakın tarihimizin dindar gazetecilerinden rahmetli Eşref Edip, gençlere bazı dini öğütler yayınlamaya başlayınca , Matbuat Umum Müdürlüğü’nden şöyle bir ikaz alıyor: “Biz (iktidarda olan CHP zihniyeti) her ne şekil ve surette olursa olsun, memleket dahilinde dinî neşriyat yapılarak dini bir atmosfer yaratılmasına ve gençlik için dini bir zihniyet fideliği vücuda getirilmesine taraftar değiliz.” (T. C. Dâhiliye Vekâleti, Matbuat Umum Müdürlüğü, sayı 658 ve 17 Mayıs 1942).

Bu saçmalıkları onaylamıyorsanız, CHP’yi ve CHP’nin cumhurbaşkanı adayını nasıl destekliyorsunuz? Çünkü CHP hep aynı CHP’dir.

Yarın, Medeni Bilgiler kitabında, dinle nasıl hesaplaşıldığına bakacağız...