Çocuğun sosyalleşme süreci ailede başlar. Ailede bireyi bireyde toplumu görmek mümkündür. Aile içerisinde çocuğun ruhuna ekilen sevgi, saygı, merhamet, adalet gibi değerler onun bütün hayatında etkili olacaktır. Aileden topluma açılan bir genç, kendisini bekleyen o koca kalabalıklara bu deneyimlerle çıkacak ve devam edecektir.
Ev hissiz duvarlardan müteşekkil bir ortam değildir. Ev çocuğun hayat mektebidir. Henüz yeni doğmuş bir bebekken, gayri ihtiyari gülümseyen, anlamsız sesler çıkaran, objeleri parmak uçlarıyla tanıyan, evin eşyalarını karıştıran o çocuk bütün hayat deneyimlerini burada öğrenmiş ve topluma katılmıştır.
Ev çocuğun duygusal zihinsel ve sevgi ihtiyacının karşılandığı bir ortamdır. Bir elin parmakları gibi birbirlerine kenetlenen aile fertleri sürekli alış veriş halindedirler. Anne sevgisini karşılıksız veren ve çocuklarına vermeyi öğreten kişidir. Baba ise evin güven çemberi çocukların yaslandığı duvar gibidir. Çocuklar babadan güven alırken annenin şefkatinden beslenir ve hayata böyle tutunurlar.
Ev fertlere beraberlik ruhu veren ve onları koruyan bir çatıdır. Çatıyı ayakta tutan iki kişi vardır; anne ve baba… Çocuklar onların himayesinde kanatlarını çırparak uçmayı ve dış dünyaya adapta olmayı öğrenirler. Ev onların ilk mektepleridir. Evi anlamlı kılan aile canlı bir organizma gibidir. Bu organizmayı anlamlı kılan unsur ise dengedir. Aile fertlerinin etkileşim ve iletişimleri, belirlenmiş rolleri ve evin kuralları hayatın sınırlarını çizer. Çocuklar bu sınırları anne babanın mahiyetinde öğrenirler.
Evin mahremiyeti vardır, evde olup biten bazı şeyler gizli kalır. Çocuklar anne-babanın gözetiminde hataları örtmeyi ve evin mahremiyetini korumayı öğrenirler. Fertler namaz vakitlerinde bir araya gelir ve namazlarını kılarlar. Çocuklar, kimim nereden geldim nereye gidiyorum sorularını sorar ve varoluş nedenlerini burada kavrarlar. Artık gidecekleri yolu ve bu yolda nasıl yürümeleri gerektiğinin bilincindedirler.
Dışarıda irili ufaklı engellerin, büyük tehlikenin kol gezdiği bir çevre vardır. Fakat çocuklar yuvadan uçmadan bu engelleri nasıl aşacaklarını öğrenir ve hayata kolayca adapta olurlar. Çocuklar bu becerilerini evde geliştirirler. Çünkü ev her ferdin ilk okulu, anne baba ise ilk öğretmenidir.