İktidar sözcüleri cemaate, cemaatte iktidar mensuplarına demediklerini bırakmıyorlar!
Ta Pensilvanya’dan yapılan açıklamalarda iş “münafıklık” suçlamasına kadar vardırılmış bulunuyor!
Bir ara araları “yağlı-ballı” olanları bu hale getiren sebep ne ola ki?
Aynı pazarda “müşteri aramaları” 
olabilir mi?
Ya da cemaatin iktidarı artık “kimseyle paylaşmama” arzusu yüzünden bütün bunlar yaşanıyor olabilir mi?
Aradaki sebep her ne olursa olsun iktidar sözcülerinin her açıklamasında “müthiş bir kırgınlık” yer alıyor!
Beraber yemek yedikleri insanlar tarafından “aldatılmış” olmalarını nasıl içlerine sindiremiyorlarsa yaşadıklarını “çok yakın” bildikleri hatta en samimi arkadaşları olarak gördükleri insanların kendilerini sırtlarından bıçaklaması gibi tanımlıyorlar!
17-25 Aralık operasyonlarını arkadaşlarının “arkalarından bıçaklaması” olarak değerlendirip buna göre konuşuyorlar!
Yani büyük bir dostluğun yerini kin ve nefrete bıraktığına tanık oluyoruz!
Hâl böyle olunca da suçlamalar alıp başını gidiyor!
Sırtlarından bıçaklananlar sitemlerini, “Ne istediniz de vermedik” diye dile getirirken aslında, “Al gülüm ver gülüm geçinip gidiyorduk şimdi size ne oldu?” demiş olmuyorlar mı?
Gerçekten de cemaatin her isteği yerine getiriliyor ve aralarındaki saadet zincirinin bozulmaması için elden gelen gayret gösteriliyordu!
Ancak ne var ki bu durumu sürdürebilmek mümkün olmadı!
Dün kafa kafaya verip rahmetli Erbakan Hocanın “kuyusunu” kazmaya çalışanların bugün Erbakan Hocadan örnek vererek birbirlerini suçlar hale gelmeleri takdir-i ilahiden başka ne olabilir?
Özellikle de cemaat tarafından yapılan açıklamalarda, “Merhum Erbakan” diye başlayan cümlelere sıkça rastlanıyor olmasını başka nasıl izah edebiliriz?
Dün Erbakan aleyhtarlığı gibi bir asgari müşterekte buluşmuş ve el ele tutuşarak iktidar yolculuğuna çıkmışlardı! Bugün ise merhum Erbakan’ın açıklamalarından medet umarak yani o sözlerle birbirlerini köşeye sıkıştırmaya çabalıyorlar!
Yoksa merhum Erbakan Hocanın ahı mı tutuyor ne?
Yanılıyor muyuz, ne dersiniz?