İslam’ın temel ölçüleri, kriterleri vardır. Müslüman toplumun iyi veya kötü oluşu bunlarla değerlendirilir.

Birincisi: İmandır. İmanın doğru ve sahih bir iman olması gerekir.

İkincisi: Beş vakit namaz kılmaktır.

Üçüncüsü: Hür ve mukim erkeklerin, yirmi küsur şer’î özür dışında farz namazları ehil imamların ardında cemaatle kılmalarıdır.

Dördüncüsü: Ramazan ayında oruç tutulması, bu ayın gündüzlerinde kimsenin açıkta yiyip içmemesidir.

Beşincisi: Kur’an’ın, Sünnetin, Şeriatin, fıkhın öngördüğü şekilde, öncelikle Müslüman fakirlere ve miskinlere  (gerçek şahıslara) zekat verilmesidir.

Altıncısı: İmkanı ve gücü olan her Müslümanın ömründe bir kere haccetmesidir.

Yedincisi: Kur’an’a, Sünnete, Şeriata, fıkha uygun bir adalet olmasıdır.

Sekizincisi: Kadınların şeref, haysiyet, namus ve itibarlarını koruyacak şekilde tesettür ve hicab olmasıdır.

Dokuzuncusu: Hafta tatilinin cuma günü olması ve cuma ezanı okununca ticarete ara verilmesi, işyerlerinin kapanmasıdır.

Onuncusu: İçkinin, kumarın, rüşvetin, seks köleliğinin, ribanın yasak olmasıdır.

On birincisi: Her sahada doğruluk ve dürüstlüktür.

On ikincisi: Allah’ın sınırlarına riayet edilmesi, bunların çiğnenmemesidir.

On üçüncüsü: Bütün mü’minlerin tek bir ümmet çatısı altında toplanmasıdır.

On dördüncüsü: Mü’minlerin râşid ve âdil bir İmama biat ve itaat etmesidir.

On beşincisi: Ümmet işlerinin ehil ve güvenilir kimselerle meşveret edilerek (şura) ile görülmesidir.

On altıncısı: Çocukların ve gençlerin Kur’an’a, Sünnete, Şeriata dayalı İslamî bir eğitim ile İslam mekteplerinde yetiştirilmesi, onlara yeterli akaid, ilmihal, ahlak öğretilmesidir.

On yedincisi: Emr-i mâruf ve nehy-i münker yapılmasıdır.

On sekizincisi: Bir konuda ihtilaf ve anlaşmazlık çıktığı zaman bunun Kur’an’a ve Sünnete göre çözülmesidir.

On dokuzuncusu: Resulullahın (Salat ve selam olsun ona) en güzel örnek ve model olarak kabul edilmesi ve onun Sünnetine uyulmasıdır.

Yirmincisi: Ümmet-i Muhammedin ve İslam devletinin himayesinde bulunan Ehl-i Zimmete din konusunda baskı yapılmaması ve onların haklarının korunmasıdır.

Yirmi birincisi: Mal ve can güvenliğidir.

Yirmi ikincisi: Irz, nesep, namus güvenliğidir.

Yirmi üçüncüsü: Her türlü ırkçılığın kötü görülmesi ve yasak olmasıdır.

Yirmi dördüncüsü: Cihad fi sebilillahtır. (İslam’da terör yoktur)

Yirmi beşincisi: Halkın en iyi, en uygun, en güzel şekil, üslup  ve metotlarla İslam’a çağırılmasıdır.

Şu sayacaklarım İslamî kriter ve ölçü değildir:

Cami hoparlörlerinin avaz avaz bağırtılması… Şadırvanlardan şar şar sular akıtılması… Camilerin israflı şekilde tezyin edilmesi… Cemaat tarikat grup sekt holiganlığı yapılması… Farzların terk edilmesi, nafilelere ağırlık verilmesi… 

LÜTFEN: Yukarıda zikr edilmiş olan yirmi beş kritere göre Türkiye’nin ne kadar Müslüman olduğunu değerlendiriniz.