Bir anne evladını öldüren katil için “onu önceden de tanıyordum çok sakin bir kişiydi kendi halinde yaşıyordu hiç beklemezdim” diyor. Sonra; biz onunla aynı mahallede yaşamış, aynı markette alış veriş yapmış ve aynı havayı solumuşuz düşündükçe kahroluyorum diye ekliyor. Annenin ifadelerini dinlerken zihnimde maskeli cellatların gölgeleri canlandı. Kim bilir bu canilerle belki de yan yana yürüdük, alış veriş yaptık, aynı mekânda kahve içtik, aynı otobüse bindik, aynı okullarda okuduk… Ve kim bilir bizimle konuşurken hangi maskeleri taktılar, hangi kılığa girdiler… Belki de onların ne kadar sıcakkanlı, sevecen ve iyi insan olduklarına kanaat getirdik. Bilmediğimiz adresi soracak kadar güvendik ve bu kimseden bize zarar gelmez dedik. Çünkü maskeler canilerin gerçek yüzünü örtüyor ve onları bize daha sevimli gösteriyor.

Bilinen bir gerçektir, anti sosyal dürtülerini kontrol edemeyen insanlar pek renk vermiyorlar, sessiz ve uyumlu bir görüntüye sahip oluyor ve kendilerini belli etmemeye çalışıyorlar. Psikopatların büyük bir kısmında aynı zamanda narsistik kişilik bozukluğunun da görüldüğünü ifade eden uzmanlar bu kimselerin insanlarla çıkara yönelik ilişkiler kurduklarına dikkat çekiyorlar. Araştırmalar maskeli cellatların büyük çoğunluğunun kötü çocukluk geçirdiklerini ve bu dönem yoğun örselenmelere maruz kaldıklarını gösteriyor. Ama her kötü çocukluk geçiren de cani olmuyor. O yüzden geçmişte yaşananları mazeret olarak göremeyiz. Zira yaşadığı zorluklar ne olursa olsun, insan aklını, iradesini ve vicdanını aktive ederek insanca yaşama imkanına sahip olabilir. Böyle bir imkana sahipken kötülüğü tercih etmişse bunun bir karşılığı olmalıdır.

Maskeli cellatların özellikleri:

Maskeli canilerin çoğunun çocukluk döneminde yara aldıkları söyleniyor.

Genellikle yalnız yaşamayı seviyorlar

İnsan ilişlerinde kopukluk yaşıyorlar.

Çoğu madde ya da alkol kullanıyor.

Çocukluk döneminde genellikle hayvanlara zarar verdikleri görülmüştür.

Bir kısmının çocukluk döneminde tacize ya da ağır şiddete maruz kaldığı söyleniyor.

Anne ya da baba sevgisinden mahrum büyüdüklerini söyleniyor.

İnsanlarla başarılı ilişkiler kuramamaktadırlar.

Empati yapamıyorlar, vicdani duyarlılıktan uzaktırlar.

Kötülük yaptıklarında pişmanlık duymuyorlar.

Dürtü kontrolü zayıftır, kendilerini kamufle etmekte mahirdirler.

Cellatlar maske taktıkları için toplum içinde pek tanınmıyorlar fakat saçtıkları tehlike de bu doğrultuda artıyor. Tek çare bu kimseleri insanlığa davet etmek ve insanca yaşamalarını sağlamaktır.