YANDAŞLARIN “eleştiriye” hiç tahammülleri yok!

Kim iktidarı “eleştiriyorsa”, kim iktidarın icraatlarını ele alıp “yapılan yanlışları” sıralıyorsa yandaşlar hemen ağızlarını açıp, gözlerini yumuyorlar!

Ve yapılan her “eleştiriyi” çok rahatça “ihanet” olarak damgalıyorlar! Mesela biri çıkıp iktidarın “Suriye politikasını” mı eleştirdi yandaş medya hemen, “Bu ihanettir” diye feryadı basıyor!

Türkiye ile Rusya arasında çıkan uçak krizinin Rusya’nın hesaplarını ve İran’ın hedeflerini görünür hale getirdiğini ifade etmeye, “Böyle bir ortamda Türkiye’yi eleştirmek, yapıp ettiklerini sorgulamak artık ihanettir” diyorlar!

İzlenen politikaları eleştirmeyi çok rahat ihanet olarak tanımlıyorlar ama izledikleri politikaların “doğru olup olmadığını” akıllarına hiç getirmiyorlar!

Suriye konusunda ileri-geri konuşurken öteki ülkelerin ne yapıp ne yapmayacağını hiç hesaba katmadıklarını itiraf edemiyorlar!

Bugün bir şekilde Suriye’de bulunan ülkelere, “Ne işiniz var orada?” diye sorarken bir başkasının da kendilerine “aynı soruyu” tevcih edebileceğini hiç akıl edemiyor olmalılar!

Ya da, “Bizim uzun bir sınır komşuluğumuz var” diyerek Suriye’nin “iç işlerine müdahale hakkını” kendilerinde görüyor olmalılar! “Orada ne işiniz var?” diye sorulan ülkeler, “Bize davet geldi, biz de geldik” diye kendilerini mazur göstermeye çalışıyorlar! Değil böyle bir ortamda hiçbir ortamda bir ülkenin izlediği dış politikanın sorgulanması “ihanet” olamaz! Ve “ihanet” olarak asla yorumlanamaz! Yapılan eleştirileri “ihanet” olarak göstererek yanlışları aynen devam ettirmeye çalışmak “onaylanacak” bir davranış mıdır? Şimdi gelinen nokta “büyük bir açmazdan” başka nedir?

Suriye politikamız baştan beri daha itidal üzere sürdürülen bir politika olmuş olsaydı bugün “bu kadar çok sıkıntı” ile baş başa kalınır mıydı? Suriye politikasının mimarları sanmış olacaklar ki kendilerinden başka kimse Suriye meselesine karışmayacak ve Suriye’de onlar ne derse o olacak! Ama hiç de öyle olmadığı yaşanan olaylar ile ortaya çıktı!

Şimdi bu gerçek kendilerine hatırlatılınca hemen “ihanet” kavramından medet ummaya çalışmaları anlaşılır gibi değil! Sahi Türkiye’yi giderek yalnızlaştıran bir politikanın “eleştirilmesinden” daha doğal ne olabilir?

Her eleştiriyi “ihanet” olarak görmek, işin kolayına kaçmaktan başka bir şey olamaz ki!