ÖZGECAN hayatının baharında koparılan onlarca genç kızdan sadece biriydi. Vahşice işlenen bu cinayet toplumun bütün katmanlarını harekete geçirmiş, caniye verilebilecek ceza indiriminin önlenmesi için çalışmalar yapılmıştı. Nitekim birçok genç kızımız ya da kadınlarımız Özgecanla aynı kaderi paylaşmış, aynı sona yürümüşlerdi. Fakat onlar bu şekilde topluma seslerini duyurma imkânı bulamamış ve unutulmuşlardı. Bu anlamda Özgecan haksızca öldürülen onlarca kadının sesi oldu ve onların haklarını yeniden gündeme getirdi.

Katil insanlığından istifa etmiş bir caniydi. Fakat o aynı zamanda bir babaydı, bir evlattı ve bir eşti. Katilin geride bıraktığı acılı yürüklere çocukları ve eşi de dâhildi. Bir katilin eşi ya da çocuğu olmak büyük bir bahtsızlıktı ve o çocuklar bu kara lekeyi alınlarında hep taşıyacaklardı.

Yaşam hakkının her insanın en tabi hakkı olduğunu savunan duyarlı kişi ya da kurumlar Özgecan davasının sonucunu beklemekteydiler. Beklenen dava geçtiğimiz hafta sonuçlandı ve caniler müebbet hapisle cezalandırıldılar. Umursamaz tavırları ile insanları çileden çıkaran caniler yaşamlarının geri kalan kısmını karanlık bir hücrede geçirecekler.

Peki, bu yeterli mi?

Katile verilen ceza anne babanın acısını giderebilir mi? Ölen çocuklarını onlara geri getirebilir mi? Elbette getiremez. Fakat hiç olmazsa canilerin bütün yaşamlarını hücrede geçirecek olmaları, ellerini sallayarak yaşamlarına devam edenlerin cesaretlerini kırabilir. Özgecan’ın babasının da söylediği gibi verilen ağırlaştırılmış müebbet cezası yeni Özgecanlar için bir umut olabilir. Fakat kadınları katleden caniler için, aşırı sevgi indirimi, tahrik indirimi olduğu sürece cezanın caydırıcılığının ne kadar etkili olabileceğini kestir mümkün değil. Zira yapılan bütün çalışmalara rağmen kadın cinayetleri konusunda ön saflarda gidiyoruz. Başımızın tacı dediğimiz kadınlar sokak ortasında katlediliyor ve toplumun yarası haline gelen soruna bir çözüm bulanamıyor. Çünkü omuzlarında koca bir toplumun sorumluluğunu taşıyan kadınlara sinek kadar değer verilmiyor. O yüzden sevgiyi tanımayan ve sevgiden yoksun olan bir toplum haline geldik.