Her fert doğuştan belli haklara sahiptir. Bu haklar ferdin içinde yaşadığı toplum tarafından koruma altına alınır. Ancak hakların korunması noktasında, kültürel farklılıklar etkili olmaktadır. Nitekim Batı hukukunda kişinin başkalarına zarar vermediği sürece istediğini yapması özgürlük olarak değerlendirilirken, İslam’da kişinin sadece başkalarına değil kendisine zarar vermesi de engellenmektedir.

Dinimizde hakların anlaşılması ve kullanımını adalet ilkesi ile birlikte ele alınmıştır. Hangi ideolojiye sahip olursa olsun her insanın mal, ırz, inanç ve can güvenliğinin sağlanması esas alınır. Kişilerarası ilişkilerde adalet prensibi ile hareket edilir. Emek veren kişinin emeğinin karşılığı verilir. ”İnsan için ancak çalıştığının karşılığı vardır” ( Necm, 39)

Hak ve özgürlüklerin sağlanabilmesi için fertlerin görevlerini hakkıyla yerine getirmeleri gerekir. Sorumluluk bilincinin temeli ise ailede atılır. Çocuk ailede sorumluluklarının ne olduğunu öğrenir ve buna uygun davranır.

Hakların ihlali ister ailede toplumsal bazda olsun kaos ve huzursuzluk sebebidir. Dünya üzerinde dökülen bütün kanların, katledilen insanların ve sömürülen emeğin nedeni hakların ihlalinden başka bir şey değildir.

İslam ilk geldiği günden itibaren fertlerin haklarını merkeze almış ve vicdanlara şefkat ve adalet filizleri ekmiştir. Güç odaklarının hükümranlık kurmaya çalıştığı bir toplumu sevgi toplumuna dönüştürmüştür.

İslam orduları fethettikleri topraklara girerken bölge halkının haklarını titizlikle korumuşlar ve onlara kendilerini ifade etme özgürlüğü tanımışlardır. Hz. Peygamber Medine’de İslam’a tabi olmayan gayri Müslimlerin haklarını da korumuş ve onların kendi kültürlerini yaşamalarına fırsat vermiştir.

Rabbimiz insanı üstün bir konumda yaratmış ve onun haklarını koruma altına almıştır. Fakat her çağın şer güçleri, zayıflar üzerinde hükümranlık kurarak adaleti katletmişlerdir.