Vicdanlarımızı referans noktası kabul etmiş olsaydık üşümezdi çocukların elleri. Hakları ellerinden alınmış mazlumların ahı ile inlemezdi yerküre ve adalet vurulmazdı ta kalbinden…

Eğer vicdanlarımızı referans noktası kabul etmiş olsaydık, ayaktakiler yerdekileri çiğnemez, ellerinden tutup kaldırırlardı. Sesleri yankılanmazdı çocukların, insanlığı çalınmazdı gençlerin ve hasretle bakmazlardı yaşlılar…

Çünkü vicdan, insanlığın geçtiği o dümdüz yolun aynasıdır. Varlığımızın olmazsa olmazlarındandır. Ekonomik, siyasi ve sosyal statü ile belirlenecek bir unsur değildir vicdan aksine semaya kadar uzanan üst bir değerdir.

Çocuklarımızın fıtratı bozulmamışsa eğer, vicdanları onlara hayat boyu kılavuzluk eder. O nedenle onlara iyilik telkin edip vicdanlarının gelişmesine yardımcı olmalıyız. Onlara üzerine basılan bir karıncanın hissettiği acının, bir çiçeğin koparılmasından kaynaklanan mahrumiyetin, yıkılan bir gönlün hissettiği sızının gelecekte nelere yol açabileceğini anlatmayız. En değerli şeyin insanlık olduğunu zihinlerine işlemeliyiz çocuklarımızın.

Bir insanın yüreğine atılan taşın, bütün insanlığın kalesini yıkmak anlamına geleceğini öğretmeliyiz onlara. Cezaya değil ödüle, kötü söze değil güzel söze ağırlık vermeli ve onların yüreklerine sevgi ekmeliyiz.

İLK VİCDANİ UYANIŞ

Hans Zulliger, çocukları eğitirken, kullanılan ceza yöntemlerinin onun vicdanına zarar getirdiğini, böyle durumlarda çocuğun cezasını ödediği hissiyle hareket edip, kendini olaylara kapadığını söyler. Hayatın içinde ödül ve ceza mekanizması döngüsel olarak işler fakat ailelerin bu konuda hassas davranmaları ve cezadan ziyade ödüle ağırlık vermeleri gerekir. Yerli yersiz verilen cezalar çocuğun kalbini katılaştırıyor ve nasıl olsa yaptığım hatanın bedelini ödedim diye düşünen çocuk vicdanını muhakemeye tabi tutmuyor. Eğer anne baba çocuğun vicdan gelişimine katkı sağlayabilirse o çocuk doğru ile yanlışı ayırt etmekte zorlanmayacaktır.

Vicdanın ilk gelişim aşaması anne ile bebek arasında başlıyor. Annenin davranışları çocuğun aynası oluyor çocuk aldığı şefkati içselleştiriyor. Unutmayalım, birey ve toplumların vicdanları annelerin çabaları ile gelişir. Anne bir nevi toplumun vicdan öğretmenleridir.

Sevgili anneler,

Cana kıyan katiller,

Kul hakkı yiyen caniler

Devletin malını sömüren açgözlü haydutlar

Namus düşmanları,

İnsani hasletlerini kaybeden biçareler unutmayın ki, sizlerin ellerinizde şekillenen çocuklardır. O yüzden ekranlara kilitlenip ah çekmek yerine çocuklarınızın gönlüne şefkat ve adalet tohumlarını ekin ve bu konuda onlara örnek olun.