Günümüz insanının en büyük ihtiyacı şuur!

Lafa geldiği zaman kimse mangalda kül bırakmıyor ama iş icraata geldiği zaman çoğumuz dökülüyoruz!

Ve içine düşülen şuursuzluk olanca çıplaklığı ile karşımıza çıkıyor!

Mesela bu şuursuzluğun en çarpıcı örneklerinden birini “Fransız peşmerge” haberi oluşturuyor!

“Fransız peşmerge” diye tanıtılan kişi Kürtlerin özgürlüğü için savaştığını söylüyor ve bununla övünüyor!

Peşmergelerin arasında bu Fransız gibi savaşan Almanlar da var, İngilizler de var, Amerikalılar da var!

Peşmergeler özünde Müslüman olan kardeşlerimiz!

Akılları sıra özgürlük savaşı veriyorlar!

Aralarındaki “Fransızları, Almanları, İngilizleri ve Amerikalıları” nasıl izah ediyorlar acaba?

Elin oğlunun babalarının hayrına onların yanında savaşa katıldıklarını düşünmüyorlardır herhalde!

Umarız bugün yanlarındaymış gibi görünün bu savaşçıların yarın kendilerine ne tür bedeller ödetmeye kalkışacaklarını hesaba katıyorlardır!

Yine aynı şekilde IŞİD denilen örgütün içine bakıyoruz!

Aralarında yetmiş iki milletten adam var!

Fransız’ı, Alman’ı, İngiliz’i, İtalyan’ı, Amerikalısı hepsi aynı çatı altındalar!

Yani elin oğlu yine gönüllü(!) olarak IŞİD saflarına katılıp savaşıyor!

“Bunlar niye gelip bizimle savaşıyorlar?” diye bir hesap yapılması gerekmez mi?

Yazı başlığımızda dediğimiz gibi günümüz insanının en büyük ihtiyacı şuur!

Evet, en büyük ihtiyaç şuur!

Şuursuzluk alıp başını gitmiş, tavan yapmış durumda!

“Bu kadar adam nasıl olup da bizimle birlikte savaşıyor?” diye bir muhasebe yapan yok!

“Niye bizim için can veriyor” diyen de yok!

Oysa adamlar o kadar profesyoneller ki öldürecekleri kişilere turuncu idam elbiselerini giydirmeyi bile ihmal etmiyorlar!

O turuncu elbiseleri bir de 11 Eylül sonrası Amerikalılar öldürdükleri kişilere giydirmişlerdi!

Yani aynı senaristin yazdığı bir senaryoyu tekrar tekrar seyrediyor gibiyiz!

Bu nedenle ille de şuur, ille de şuur diyoruz!

Şuur olmayınca rüzgâr önünde savrulan kuru yaprak gibiyiz!