ÖYLE günler yaşıyoruz ki adına “insanlık” denilen şey sanki alıp başını bizden çok uzaklara gitmiş!

Etrafımız “uçuk-kaçık” kaynıyor! Büyük bir katliam yaşanıyor, onlarca insan hayatını kaybediyor, yüzlercesi yaralanıyor! Böylesine bir tablo karşısında “uçuğun biri” hayatını kaybeden “başörtülü kızımız” ile teselli(!) bulduğunu açıklıyor!

Kalkıp, “Tek tesellimiz bu, yaşasa öğretmen olacak ve gerici yetiştirecekti” diye ahkâm kesiyor!

Elimizde olmadan, “Nerede bu insanlık?” diyoruz!

“Kim bu densiz” diye kendi kendimize sorarken, “Bir başka kaçığın” yorumunu okuyoruz! O da ölenlerin çoğunun “cehape’li ve paralelci” olmasıyla teselli bulduğunu yazıyor!

Bunlar yetmiyormuş gibi bir de Brüksel’de yaşananlara, “Oh olsun” diyenler çıkıyor!

Bu defa, “İnsanlıktan ne kadar uzaklaşmışız” diye kendi kendimiz ile dertleşiyoruz! Böylesine bombalı saldırılar da “hayatlarını kaybedenler” hakkında yapılan yorumlar “tüylerimizi” diken diken ediyor! Çok geçmeden bu defa Mısır’dan gelen bir haber bizi can evimizden vuruyor! Mısır Adalet Bakanı, “Peygamber kanunlara uymasa tutar O’nu hapse atardım” diye aklı sıra bilgiçlik taslıyor!

Vay densiz vay!

Sen mi Peygamberin getirdiği kurallara uyacaksın yoksa Peygamber mi senin koyduğun düzmece kurallara uyacak?

Bu ne haddini bilmezliktir?

Bu ne kendini dev aynasında görmedir?

Allah’tan “bu densizliği yapan kişi” görevde daha fazla tutulmuyor da bir nebze olsun rahatlıyoruz!

Sahi, nasıl bir dünyada yaşıyoruz?

İnsanlıktan nasıl bu kadar uzaklaşmış olabiliriz? Bu şartlar başımıza “gökten taş yağsa” yeri değil mi?

Biz Rabbimizin koyduğu kurallara uymadıkça, kendi kendimize kural ihdas edip onları kutsadıkça başımıza ne gelse azdır! “Binmişiz bir alamete gidiyoruz kıyamete” sözü sanki bugünler için söylenmiş gibi! Yeniden insan olduğumuzu hatırlamanın tam vaktidir! İnsan ve kul olduğumuzu hatırlayıp Rabbimizin koyduğu kurallara teslim olmak gerek! Birbirimizin katledilmesinden “zevk duymayacak” ve “mutlu olmayacak” günlere bir an evvel dönmemiz lazım! Yoksa bu gidişatla kafamızı duvara toslamamız “an meselesi” gibi görünüyor!