Rivayete göre bir köyde yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen iki komşu yaşamaktadır. İki ailenin muhabbeti dilden dile dolaşmakta, hikâyeleri anlatılmaktadır. Evlerinin avluları dahi bitişik olan aile fertleri bir bedende nefes alıp veren insan gibidir. Fakat bir gün hiç beklenmedik bir olay gerçekleşir. Komşulardan birinin tavuğu diğerinin avlusuna kaçar ve yeri eşeleyip buraya yumurtlar. Komşunun gelini kapıyı çalar ve tavuğun yumurtasını ister. Her ne olduysa yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen ailenin kızı gelinin bu talebini ret eder ve tavuğun avluya yumurtlamadığını söyler. İki kadın arasında başlayan kavgaya, anne baba ve oğullar da katılır. Derken iki aile akla hayale gelmeyecek türden bir kavgaya tutuşurlar. Köy halkı, göz mü değdi hiç beklemezdik, dostları kim neden ayırdı der ve aileleri uzlaştırmaya çalışırlar. Fakat iki ailenin kavgası uzun süre devam eder ve taraflardan birinin oğlu öldürülür. Bu olaydan sonra taraflar evlerine çekilirler fakat oğullarını kaybeden aile intikam yemini etmeye devam eder. Ve daha oğullarının yasını tutmadan diğer komşunun tarlasını ve evini ateşe verirler. Bütün servetini kaybeden aile kalan eşyalarını da alır ve köyü terk etmek zorunda kalır. İki ailenin dostluğu bir yumurta yüzünden düşmanlığa dönüşür. İnsanların gıpta ile baktığı aile fertleri bir yumurta uğruna birbirlerini ebedi düşman ilan ederler.

Çevrenizde iyi adamdır, dosttur deyip özel değer biçtiğiniz insanlar vardır. Bu kimselere, “ondan gördüğüm iyiliği yakınlarımdan dahi görmedim” der vefa gösterirsiniz. Bu kimse belki de sıkıntılı anlarınızda kapısını çalabildiğiniz tek kişidir. Fakat öyle anlar olur ki, incir çekirdeğini doldurmayacak bir mesele dahi bu kişinin içindeki şiddet ve nefreti ortaya çıkarıverir. Artık bu kişi yıllardır tanıdığınız o kişi değildir. Sizinle ekmeğini aşını paylaşan kişi gitmiş yerine hiç tanımadığınız biri gelmiştir.