CUMHURBAŞKANI Erdoğan’ın AKP Kongresi’ne gönderdiği mesajın tüm delegeler tarafından “ayakta” dinlenilmiş olması aradan epey zaman geçmiş olmasına rağmen hâlâ tartışılıyor!

AKP delegelerinin Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın gönderdiği mesaja gösterdikleri bu “saygıyı” eleştirenler de var haklı bulanlar da var! Haklı bulanlar bunun “devlete olan saygıdan” kaynaklandığını ileri sürüyorlar! Eleştirenler ise Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın daha Belediye Başkanlığı günlerinde yaptığı bir konuşmaya atıfta bulunarak AKP’li delegelere göndermede bulunuyorlar!

Cumhurbaşkanı Erdoğan Belediye Başkanı olduğu günlerde yaptığı bir konuşmada demiş ki:

“Saygı duruşu sap gibi durmaktır.

Saygı duruşu yerine dua edilmeli.

Sap gibi durmanın manasını anlamıyorum!” AKP’li delegelerin Erdoğan’ın mesajını dinlerken “ayağa kalkmış” olmalarını O’nun bu sözleri ile vurmak isteyen çevreler bizce pek haklı sayılmazlar!

Pek haklı sayılmazlar çünkü bu sözler hâlâ “doğruluğunu” koruyan sözler!

Evet, saygı duruşu sap gibi durmaktan başka bir şey değil! Evet, saygı duruşu yerine dua edilse çok daha doğru bir iş yapılmış olur! Evet, sap gibi durmanın manasını biz de anlayamıyoruz! Cumhurbaşkanı Erdoğan’a pek çok konuda muhalefet ediyor oluşumuz elbette O’nun doğru sözlerine kulp takmamızı gerektirmiyor!

Yanlışına yanlış deriz!

Doğrusuna da doğru!

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ta Belediye Başkanlığı döneminde dile getirdiği haklı bir söze bugün AKP delegeleri muhalif bir tavır sergilemişlerse bu ayıp onlara yeter!

Ama AKP’li delegeler kendilerini, “Biz kuru kuruya bir saygı duruşunda bulunmadık. Cumhurbaşkanı’nın konuşmasını saygı ile ayakta dinledik” diye savunurlarsa şaşırmayız! Peki, bizim anlayışımızda bir devlet büyüğünün konuşmasını “ayakta dinlemek” gibi bir adet var mı? Böyle bir şeyi hatırlamıyoruz!

AKP’liler “kuru kuruya saygı duruşunda” bulunmadıklarını ileri sürerken bu sorunun cevabını da vermeliler!

Ve bu örneği nereden aldıklarını ortaya koymalılar! Çünkü sadece, “Devlete olan saygıdan” açıklaması meseleyi izaha yetmiyor! O zaman tüm devlet büyüklerinin konuşmalarının “ayakta dinlenilmesi” gerekmez mi?